Alles zit weer op zijn plaats

Vandaag de grote dag, we vertrekken richting het Annapurna gebergte, hier heb ik lang naar uitgekeken. 

De bus is typisch een Nepalese bus die de rit aan moet kunnen, een bus van het type Tata staal, loodzwaar maar onverwoestbaar lijkt. Geen comfortabele bus maar ach het is maar een ritje van ca. 8 uur. We rijden het Kathmandu dal uit en daar begint het feest al direct, richting Kathmandu zie je een enorme slinger vrachtverkeer en bussen langs de bergwand, dit is bijna dagelijkse kost blijkt. Wij hebben er de andere richting uitrijdend ook last van want met name in de bochten wordt de weg nog wel eens geblokkeerd door een vrachtwagen. Gestaag schrijden wij voort. Dit gedoe achter ons gelaten hebbend rijden we verder richting Pokhara, de weg zit vol kuilen, gaten, hobbels en soms is er ook geen weg. Heb het gevoel dat mijn organen door het lichaam heen geschud worden, volgens mij zit me lever ondertussen op de plek van mijn linkernier. Het is een heel boeiend ritje, soms is de weg zo smal doordat de weg is weggespoeld dat de bus nauwelijks kan passeren, ik kijk ook met regelmaat vanaf mijn zitplaats rechtstreeks het ravijn in en als ik mijn hoofd buiten het raam steek dan is er geen enkele marge meer. Voor mensen met hoogtevrees geen aangenaam gedachte denk ik. Na een lunch tussenstop en vervolgens nog een uur of drie doortuffen komen we aan in Bhulbule (840 meter), we zijn er. Echter in Bhulbule blijkt er geen overnachtingsmogelijkheden meer vrij te zijn voor ons als groep, een groep van 16 personen, 1 reisbegeleider, 3 gidsen en 9 dragers. De volgende gelegenheid ligt op een uurtje lopen, dit is tevens het begin van de wandeltocht. Wel prettig zo'n wandeling want alle organen zitten weer op hun plek. We eindigen in Holiday trekkers logde, vlakbij Nadi Bazar (930 meter). Kort na aankomst begint het behoorlijk te plensen, wij zijn binnen maar de dragers nog niet, hopen dat de bagage droog overkomt. Die dragers hebben het trouwens behoorlijk zwaar, per drager dragen ze twee stuks bagage met een maximum gewicht van 12 kilo per stuk en sommige lopen op sportschoenen want geld voor bergschoenen hebben ze nog niet. Als je een ambitieuze drager bent en je leert ook Engels dan kun je gids worden en als je heel goed bent kun je eerste gids worden. Zware job dus. De dragers hebben het helemaal voor elkaar en er hangt een groot stuk plastic over de bagage en alles komt keurig droog aan. 
Eten doen we gezamenlijk en we kunnen kiezen uit drie gerechten, er is meer te verkrijgen maar voor de lodges niet te doen om 16 verschillende maaltijden te bereiden en die ook nog eens gelijktijdig op tafel te krijgen, dus wordt er dagelijks bepaald uit welke drie gerechten we gaan kiezen. 
We praten gezellig na onder het genot van een biertje en rond 22.00 uur ligt iedereen toch wel op bed. Morgen om 7.00 uur ontbijt en om 7.30 vertrek. Onze bagage moeten we om 7.00 uur klaar hebben staan zodat de dragers op tijd kunnen vertrekken.
Wandeltijd 1 uur, 90 meter gestegen.