Van de West- naar de Oostkaap

9/12

Rit naar Umhlanga 222 km. Dit stadje ligt net iets onder Durban en is een uitvalsbasis voor de rijkere Zuid Afrikaan. Hier zie je dan ook grote appartementengebouwen en een luxe mall. Wij verblijven bij Honey Pot B&B. Op het plaatje ziet er het beter uit dan in het echt. We worden welkom geheten door Bob, een Engelsman die 30 jaar geleden naar Zuid Afrika is geëmigreerd samen met z’n vrouw. Het is overigens verder wel een triest verhaal. Bob z’n vrouw is vorig jaar plots overleden en hijzelf verkeerd in een terminale fase. Die man ziet er niet best uit en het kan zomaar afgelopen zijn voor hem. Maar ondanks dat blijft hij wel zijn B&B runnen. De tent staat te koop maar de markt is slecht. Bob wil zijn laatste dagen in de buurt van zijn zoon gaan wonen. Bob blijft maar praten dus het was lastig loskomen. Maar uiteindelijk zijn we naar het strand gelopen en door het stadje. Het is wel behaaglijk warm maar geen strandweer. In de loop van de middag ging het steeds harder waaien en zelfs miezeren. We hadden niet echt de behoefte om weer terug te lopen naar de B&B dus brachten onze tijd door met wandelen en af en toe een break. Morgen weer een lange rit. 

10/12

Op naar Underberg in het Drakensgebergte, 222 km. De weg is niet best en het weer al helemaal niet. Net zoals in Swaziland is het ook onderweg naar Underberg zwaar bewolkt en regenachtig. Hierdoor zie je niets van de omgeving. Met de ruitenwissers op standje snel slalomt Floor de auto om de potholes in de weg naar onze bestemming. 

Daar aangekomen is het wel even zoeken waar we exact moeten zijn en voordat we contact hebben met de eigenaar.  

We hebben een gezellige cottage en het rijk alleen.

Het weer is nog steeds de spelbreker om te gaan wandelen dus rijden we met de auto de route tot aan de Sani Pass, de dirt road naar Lesotho tevens grensovergang. Door de laaghangende bewolking zien we helaas niet veel van dit gebergte. 

Bij Lemon Tree bistro een lekkere cappuccino gedronken en gegeten zodat we straks de deur niet meer uithoeven want in het donker rijden is echt geen optie over onverlichte wegen met velen gaten in het wegdek. 

11/12

Het is droog! We willen wandelen bij Cobham, rit over een dirt road. 1,5 km voor het eindpunt is de weg te slecht en kunnen we niet verder. Ik heb nog met een stok geprobeerd te peilen hoe diep de plas was en hoe de ondergrond aanvoelde. Maar aangezien we geen 4 wheel drive hebben (bij sommige wegen had dit een beter advies kunnen zijn vanuit de reisorganisatie 🙄) was het te riskant want de banden hadden al geen profiel meer omdat die volledig dicht zaten met modder. Auto vies? Mwah, beetje 🤭

Daarna een andere route naar Garden Castle, deze is dus wel geasfalteerd, en daar nog even lekker kunnen lopen tot een plek waar we de rivier moesten oversteken en dan zouden de voetjes niet droog blijven. Op de weg terug zagen we de nog steeds laaghangende bewolking steeds meer onze kant uittrekken en begon het te regenen. Maar vandaag al veel meer kunnen zien van de mooie omgeving. 

‘s-Avonds lekker gegeten bij Moorcroft Manor. Op een gegeven moment ging het licht uit en over op aggregaat. Dit schijnt normaal te zijn, door een tekort aan elektriciteit wordt in Zuid Afrika planmatig de stroom uit geschakeld in regio’s voor ca 2 uur. Is effe wennen, sommige hotels/lodges hebben een noodlamp op de kamer. En anders is je hoofdlampje ook heel handig. 

12/12

De zon schijnt! Vanuit onze lodge hebben we een mooi zicht op de omgeving. Helaas kunnen we niet langer blijven en moeten wij weer verder😏. Mbotyi bay is onze bestemming, 260 km waar 4 uur en 12 min voor staat. We gaan het zien! 

Het is onderweg genieten van de prachtige omgeving. Zo wijds, groen en glooiend. Zo’n tegenstelling met Umhlanga, dat gewoon een drukke trendy badplaats is. 

Het Drakensgebergte is zoveel mooier om doorheen te rijden dan de in de reisbrochures aangegeven panoramaroute. Onderweg zien we naast heel veel koeien ook ooievaars en Hanenstaartwidavink, een prachtige zwarte vogel met een lange sierlijke staart. 

We passeren de stad Flagstaff, wat een enorme ongeorganiseerde verkeerschaos is het hier. Iedereen doet maar wat, als ze maar zo dichtbij mogelijk bij de winkels/markt kunnen staan. 

Toen we nog 40 km moesten gaf de nav aan dat we daar nog ruim een uur over gingen doen, hmm 🤨. Op een gegeven moment moeten we rechtsaf en dat blijkt een vreselijke dirt road te zijn. Het is 20 km lang schudden, putten, kuilen, modderpoelen ontwijken. Als we overmorgen maar weer over deze weg terug kunnen aangezien er voor de avond en nacht flinke buien zijn voorspeld. 

Maar eenmaal op plaats van bestemming waan je jezelf in een tropisch oord met prachtig uitzicht over een lagune en de zee. 

In de middag hebben we nog tijd voor een korte wandeling. De uitdaging is dat we een lagune moeten oversteken om terug te komen. Dit kan volgens de lodge en locals. Dus wij voor de zekerheid broek uit en shirt omhoog, schoenen in de hand en lopen maar. Het water kwam net niet tot kruishoogte dus het was te doen. Maar ben je <1.65 mtr dan heb je een natte slip. 

Lekker gegeten met flesje wijn erbij. Die wijn lukt hier trouwens prima! Heerlijke wijn voor een heel zacht prijsje. Bij Woman Fit zien we de schade wel weer na de vakantie😏

Het is ondertussen ook flink gaan regenen en dat gaat in de nacht nog door.
Duimen dat de weg terug niet te slecht wordt wanneer we er overmorgen overheen moeten.

13/12

Het is droog en er staat een klein zonnetje. We maken een wandeling van ca 7 km. Het grappige van deze wandeling is koeien en geiten op het strand. Die koeien kwamen al huppelend het strand op. 

De weg terug was een uitdaging. Langs het strand en over de rotsen hield ik snel voor gezien, wou niet trapped komen te zitten tussen steile wand en zee. Dus dan maar over de bulten heen. Op een gegeven moment bij het afdalen liepen we vast bij een flink stromend riviertje, te breed om overheen te springen. De locals stonden ook al met een pickup truck te kijken om de rivier over te steken. Dus weer terug de bult op en een stuk terug waar we wel bij de weg konden komen. De regen van gister heeft de wegen geen goed gedaan. 

Na de lunch maken we nog een korte wandeling waarin we worden lastiggevallen door een stel honden. We wilden terug niet weer langs die k.. beesten dus moesten we weer de lagune oversteken. Dus broek, schoenen en sokken weer uit. Het water stroomde nu harder dus niet vallen was het credo. 

We zijn er wel weer even klaar mee. Morgen wordt een uitdagende dag. 

14/12

Vandaag lange reisdag, 380 km. De dirt road van 20 km is de start van de dag en wat voor een!! De weg is er niet beter op geworden na de regen van eergisteravond. Het eerste deel gaat nog, we zigzaggen om en tussen de potholes door oplettend niet teveel aan de zijkant te komen want dan ben je de sjaak. Dan moet er een stukje geklommen worden en dat gaat gelukkig over betonplaten. Eenmaal boven is de weg weer vreselijk slecht en het wordt nog erger. Op de heenweg hadden we al een stuk waar het behoorlijk tricky was maar nu was het hel!! Rechtdoor was geen optie! Hoe diep is het gat in de weg die volstaat met water? En het stuk steen wat er bovenuit steekt zou de onderzijde van de auto compleet vernielen. Door de blubber heenlopend kijken we wat wel mogelijk is. Er zijn al de nodige pogingen gedaan door anderen gezien de sporen en de blubberpartij en de kapot gereden zijkanten. Er komt een vrachtwagen aan die wel, zij het zeer langzaam en beheerst, door de put heen rijdt en dat gaat net. Floor vraagt of hij wil stoppen en wil wachten tot wij over dit slechte stuk heen zijn en als we vast komen te zitten hij ons vlot kan trekken. Die schat van een man is gelukkig heel behulpzaam. Samen met Floor kijkt hij wat mogelijk is. De keuze is de buitenste bocht wat betekent dat Floor eerst een beetje schuin de kant op moet rijden, vaart moet houden en proberen door de blub te komen. Dus Floor rijdt de zijkant op en de wielen hebben geen grip en binnen no time begint de auto te schuiven en hangt de auto zijlings naar rechts in een hoek van 45 graden😱Kak!! Achteruit, lukt gelukkig 😥

Oké plan 2 dan maar. Dat is eigenlijk tussen de put en de buitenbocht in. Een 4 wheel drive vanaf de andere kant komt hier ook lastig doorheen. We hopen er het beste van. 

Plan is zo hard mogelijk rijden, sturen en bidden. Floor gaat, schiet door de modder heen, schuift alle kanten op, stuurt als een volleerd coureur en bereikt de overzijde!!! Jaaa gelukt!!! Wat een kanjer is het toch. We bedanken onze hulp en vervolgen onze weg. Dit was het spannendste stuk maar zeker niet de laatste glibber en glijpartij. De auto schiet soms alle kanten op en je kan alleen maar hopen dat je niet stilvalt omdat je geen grip meer hebt. Na zeker 1,5 uur zweten en billen knijpen zijn we weer op een begaanbare weg met potholes. Pff een avontuurlijk ritje was het wel. 

Na een lange dag rijden komen we aan in Stutterheim in Eagles Ridge Country House. Die lui waren al ongerust geworden omdat we zo laat waren. Na het genot van een drankje bekijken we de plek waar we zijn, een grote locatie. Het was een voormalig hotel met 45 kamers wat volledig was afgebrand en die hebben ze zelf weer opgebouwd tot een verblijf met een paar huisjes. Het ligt in een mooi groen gebied. Echter geen tijd om rond te wandelen want het wordt al donker.

15/12 

Vandaag 288 km te gaan (over veel betere wegen) naar Addo Elephant Park. Hier komen we in het begin van de middag aan en hebben een huisje in het park en kijken op een waterput waar nu al 2 olifanten staan. Hoe mooi is dat! 

In de middag direct een gamedrive gemaakt en in de waterput van de Mpunzi loop zien we wel 20 olifanten die staan te drinken, spelen, stoeien en een modderbad nemen. Prachtig om te zien. Ze lopen langs en tussen de auto’s door. 

Het is een prachtig en overzichtelijk park. We krijgen nog mooi zicht op een hyena, vogels, zebra’s, impala en rode hartebeest en secretaris vogel.

De volgende dag is het heet en pakken we even een half uurtje het zwembad. Voor een dierenshow hoeven we niet ver want die is recht voor onze deur! Olifanten lopen af en aan om te drinken en voor een modderbad. In de avond zagen we zelfs de allerkleinste olifant van hooguit een paar weken oud. Een jakhals komt nog even buurten maar die vind het te druk. Een groepje elanden staan op een afstandje te kijken en die besluiten ook om nog maar even te wachten. 

18/12

Zo gaande weg zie je Zuid Afrika veranderen. De Oostkaap heeft voornamelijk oorspronkelijke bewoners, ziet er armer uit met kleine slecht onderhouden huisjes met golfplaten daken. De wegen zijn ook vele malen slechter en wij kunnen ons voorstellen dat dit een gevoel van onveiligheid geeft alhoewel wij dit niet ervaren hebben maar het ook niet opzoeken. We nemen de aangereikte tips ter harte en tanken alleen bij drukke tankstations in bewoonde gebieden. 

Richting Addo kom je in de West Kaap en hier zie je de wegen beter worden. 

Vanuit Addo rijden we vandaag naar Knysna een rit van 330 km. Onderweg passeren we via de N2 Port Elizabeth. Hier passeren we de eerste grote townships (sloppenwijken) met golfplaten hutten, hutten van hout, veel vervuiling en grote mate van werkloosheid. Dit geeft pas een gevoel voor onveiligheid. Hier wil je geen lekke band krijgen, pech of een aanrijding. 

Na Port Elizabeth wordt de omgeving weer weelderig groen en maken we een stop in Tsitsikamma National Park voor een korte wandeling naar de hangbruggen. Al lopend worden we verrast met zicht op een breaching (springende) walvis met jong. Zij zijn een van de laatste want de meeste walvissen zijn al vertrokken. Dit jong moet nog wat sterker worden door de sprong oefeningen voordat ze de grote oversteek kunnen maken. Het lukt om met de camera van Chantal en Leon wat foto’s te schieten. 

We rijden door naar Knysna een Amerikaans aandoend achtig stadje met een Waterfront met restaurantjes en Thesens Island met restaurantjes. Ons verblijf is in de alleraardigste en leuk gelegen Point Lodge B&B met een vriendelijke gastheer die ons voorziet van allerlei tips wat te doen en waar te eten. 

We eten een kleine lunch aan het Waterfront bij Drydock Food Company maar dit bleek meer dan we dachten dus een diner gaat er niet meer in. 

Na onszelf opgefrist te hebben gaan we naar Thesens Island en belanden bij de gezellige en drukke tapasbar. De bouwvak is begonnen in Zuid Afrika en dat is te merken.

Drankje, live muziek en een klein schaaltje nacho’s maakt de avond compleet.