Op weg naar Italië

Verkeerde keuze

Donderdag 26 mei, het is weer tijd om ons tiny huis achter de auto te hangen en op pad te gaan. Het is Hemelvaartsdag en wij denken dat het hierdoor wel rustig op de weg is. In Nederland klopt deze gedachte in Duitsland was het echter een ander verhaal. Half Duitsland blijkt nl vakantie te hebben t/m Pinksteren. Hadden die lui nou al ook al geen vakantie met de Pasen gehad? Vanaf Leverkusen begon de ellende en die duurde voort tot aan het Zwarte Woud. Duidelijk een verkeerde keuze om vandaag te vertrekken of om überhaupt over Duitsland te rijden.

Aangekomen in het Zwarte Woud, wat op zich geen bestemming was, maar ivm het al latere tijdstip een keuze die gemaakt is voor de eerste stop. Camping 1 was vol 🤨, camping 2 heb ik maar gebeld en ook vol 😠, camping 3 gebeld en ja hoor, ook vol😖. Via internet gezocht waar nog meer campings waren en op goed geluk naar Bad Liebenzell gereden, bellen lukte niet ivm slechte verbinding. En ja hoor, deze camping was ook vol maar we konden op een camperplaats staan die buiten de camping gelegen was, een veredeld parkeerterrein zullen we maar zeggen, maar we hadden tenminste iets!! 

Vrijdag 27 mei.

Bad Liebenzell ligt in het noordelijke deel van het Zwarte Woud en de natuur is mooi dus besloten om een extra nacht hier door te brengen zodat we nog een wandeling kunnen maken. 

We maakten een wandeling over de Schönste Stelle ik Monbachtal, een wandeling van 20 km door een heel mooi en gevarieerd gebied. 

Beloning na de wandeling een overheerlijke ijscoupe bij de plaatselijke konditorei.

Zaterdag 28 mei

We vervolgen onze reis richting het Gardameer. De weersvoorspellingen zijn goed dus we pakken deze kans. De rit verliep vandaag vlotjes want alle Duitsers waren ondertussen wel op plaats van bestemming aangekomen. We kozen voor camping La Rocca gelegen tussen Garda en Bardolino maar zij bleken niet meer mee te doen met de ACSI en ze stonden behoorlijk vol. We zakten iets verder af naar camping Cisano/San Vito gelegen tussen Bardolino en Lazise en hier was nog ruimte alhoewel het hier ook behoorlijk vol stond. Plek 299 werd onze keuze en met de nodige blokken hout onder het wiel en de poten kregen we de caravan redelijk waterpas. De komende dagen kunnen we er lekker op uit.

Zondag 29 mei

Via Instagram had ik ooit een plaatje gezien van een kerk hoog tegen een rotswand gelegen. De kerk genaamd Madonna Del Corona ligt in Spiazzi en dat is op fietsafstand van 25 km van Bardolino. Overigens een fietsroute die 25 km bergopwaarts gaat met de nodige pittige stukken, weliswaar kort maar zo steil dat ik er niet tegenop kom en dan te voet verder moet. Ik kijk nu al uit naar de terugweg😎

Niets teveel gezegd want de kerk ligt echt op een heel bijzondere plek waar je het laatste stuk naar toe moet lopen over een pad met de nodige bronzen kruisbeelden. 

De terugweg ging dus fluitend naar beneden, tralalala.

Maandag 30 mei

Floor heeft een jaar of 20 geleden een wandeling gedaan over en vanaf Monte Baldo. Zwager Kees en vriend Cor waren toen mee en hebben drie dagen spierpijn gehad. De wandeling staat beschreven als zwaar. Na Floor zijn uitleg over de wandeling had ik daar zelf een beeld van gevormd die niet overeenkwam met de werkelijkheid! 

Met de ‘nieuwe kabelbaan’ naar boven, vorig jaar is er nl een naar beneden gestort met 4 doden en 1 kind die het overleeft heeft. Beelden hiervan zijn terug te vinden op internet. De kabelbaan brengt je naar een hoogte van 1800 meter. De wandeling (route 651) gaat eerst 400 meter omhoog over een bergkam heen. Denk niet dat dit een redelijk wandelpad is zoals ik dacht maar er komt het nodige klim en klauterwerk bij kijken. Als ik hoorntjes had gehad had ik door kunnen gaan als berggeit!! Helaas niet al te veel kunnen genieten van mooi uitzicht omdat het grootste deel in de wolken was. 

Na 7 km over de bergkam gelopen, gekropen en geklauterd te hebben, een herdenkingssteen gepasseerd te hebben van een Duitser die vandaag op de kop af 35 jaar geleden daar het leven heeft gelaten is daar eindelijk de afslag om af te dalen. En dan begint de ellende pas voor de spieren! Het is nl 1700 meter afdalen in 10 km tijd, er zitten stukken tussen van 20% en het wordt nooit vlak! Kniepezen krijgen het zwaar te verduren, dijbenen beginnen te branden, tenen schuiven tegen de neus van m’n schoenen. 

Een deel van de afdaling gaat door een bosrijk stuk waar een dik enigszins nog vochtig bladerdek ligt, uitkijken geblazen dus. En ja hoor, daar ga ik, hopla beide beentjes in de lucht! Knal hard neer op een tak of steen, gevolg pijnlijke schouder en een kleine maar wel diepe snee in de elleboog. Oké, het voelt aan dat alleen de spieren en pezen in schouder en arm een behoorlijke tik hebben gekregen maar dat verder alles heel is gebleven. Een doekje om het bloeden te stelpen en verder af dalen. 

We eindigen bij het tussenstation, doorlopen naar beneden gaan de benen niet meer trekken. We passeren een veel jonger stel die nagenoeg niet meer vooruitkomen. 

Nou de spierpijn liet niet lang op zich wachten. Op de weg terug naar de camping stopten we voor boodschappen en toen kon ik bijna de auto al niet meer uitkomen. Het was net zo erg als na mijn eerste marathon. En Floor, ja die voelde het wel maar had er verder geen last van met die fietsbenen van hem. Oh ja een blauwe teennagel dat had die wel🙄

Ik heb 3 dagen geen trappen kunnen lopen, althans niet vooruit. In bed kon ik bijna geen kant op, op mijn zij slapen ging niet want dat deed zeer aan mijn schouder, op de buik had ik het gevoel dat er tennisballen in mijn benen zaten en op mijn arm steunen ging ook niet. Maar verder prima hoor!

Dinsdag 31 mei

Rustdag en een beetje fietsen naar Bardolino en Lazise. Wat is het hier ongelooflijk druk! Het lijkt wel hoogseizoen en een Duitse Invasie. 

Bardolino en Lazise alleraardigste dorpjes, zeker als je van winkelen houdt, wat ik dus niet doe. 

Aan het eind van de middag een poging gewaagd om ons verblijf met 1 nacht te verlengen. Daar stonden we verkeerd geregistreerd wat staanplaats betreft. We staan op 299 en in het systeem staat 229. Het bleek onmogelijk om dit snel om te zetten. Ik moest maar terugkomen op vrijdag en dan opnieuw in- en uitchecken, logisch toch🧐

Woensdag 1 juni en donderdag 2 juni

Gelezen dat je vanaf 2021 via een fietsroute rond het Gardameer kan fietsen, een route van 140 km. Ik dacht dit in aanvang van deze vakantie wel in 1 dag te kunnen maar zie daar toch maar vanaf. We hadden een filmpje gezien over het nieuwe fietspad die langs de rotsen boven het water zweeft. Dus wij een fietstas ingepakt met benodigdheden voor 1 nacht en een hotel gereserveerd in Limone Sur Garda.

Het eerste deel van de tocht gaat voor een deel over fietspad en over de weg. Een koffieshop in het leuke plaatsje Sirmione, hier kun je nog naar een parkje wandelen maar dit gaat een beetje heuvel op en dat gaat wel maar ik kan nog niet naar beneden ivm de spierpijn. 

Vervolgens fietsen we verder. Ik weet niet waar de Italianen dit fietspad hebben maar niet hier in ieder geval. Pinokkio is niet het enige sprookje! We fietsen gewoon over de provinciale weg en ze rijden hier niet zachtjes.

De lunch is in Moniga del Garda op een alleraardigst plekje langs het meer. Hier fietsen we over wandelpaden die ook fietspaden zijn alleen zijn er stukken bij waar je dan niet mag fietsen (houdt niemand zich aan overigens) en je moet uiteindelijk altijd weer de weg op. De route is ook niet vlak dus best nog wel werken voor de benen. Na 95 km, waarvan zeker 70 over de weg ipv fietspad, komen we aan in Limone Sur Garda. Hotel Silvana Garni is ons hotel, haha we stonden eerst bij het verkeerde hotel, dacht dat die het was qua naam. Vond het er al zo luxe uit zien🤣

Wandeling naar de boulevard van Limone, drankje doen in een hoger gelegen straatje en vervolgens een nog hoger gelegen restaurant een pizza gegeten. Slapen en morgen deel 2 van het rondje Gardameer.

Het fietspad die je op internet kunt bewonderen start pas vanaf Limone. Eerst moet je nog het dorp doorfietsen wat omhoog en omlaag gaat, het zweet staat al op de rug en dan moeten we nog beginnen. Aangekomen op het beloofde fietspad, ook geschikt voor wandelaars, zijn we niet de enige die daar fietsen en/of lopen. Het is prachtig maar na 2 km houdt het op!! Das lekker, eerst 100 km fietsen voor het bijzondere fietspad en blijkt deze maar 2 km lang, misleidend hoor.

We fietsen door naar Riva del Garde en de weg gaat door donkere lange tunnels. Het is qua verkeer nog drukker dan gisteren en met doodsverachting fiets je door deze tunnels, vreselijk!! Links passeren de auto’s je op soms 10 cm en rechts heb je een stoeprand van 30 cm en een muur. Je kunt geen kant op en uitwijken voor iets wat op je pad ligt of een stuurfout maken kan niet zonder dat ze je overhoop rijden. Doodsangsten heb ik uitgestaan en na de laatste tunnel moest ik ook even bijkomen. Dit nooit meer!! 

Door op internet te plaatsen dat je via een fietsroute rondom het Gardameer kunt fietsen schep je verwachtingen. Zeker nu er bijna alleen nog maar elektrische fietsen zijn (op de wielrenners na) en dus ook de ouderen onder ons en de niet ervaren fietsers denken dit rondje wel te kunnen fietsen vrees ik dat dit een hoop doden gaat kosten. 

In De Riva de Garda kom ik een beetje tot rust en vervolgen we onze route terug naar de camping. Gelukkig gaat aan deze zijde van het Gardameer de route wel grotendeels over een fiets- wandelpad alwaar je wordt geacht stukken de fiets aan de hand te nemen. 

Na 65 km zijn we weer bij de camping en was het een rondje van 160 km. Ik had het niet willen missen maar dat fietspad gaat nog wel even duren vrees ik. 

Vrijdag 3 juni

Camping Podere Sei Porte in Monteciccardo is onze volgende bestemming, ca 260 km verderop in le Marche (de Marken)

Het was een dingetje om daar te komen, smalle wegen, steil (13%) en een keer tussen 2 huizen door met links en rechts misschien 10 cm. Dit kan toch de bedoeling niet zijn. Kijk ik in het ACSI boekje op aangeven van Floor, staat er ‘zet navigatie uit’ ! Oh, dat verklaard waarom het niet zo relaxt rijdt. Maar we komen uiteindelijk ongeschonden op de prachtig tussen de groene heuvels gelegen camping aan. De eigenaar is Nederlands, familie Poorte. Het ontvangst is hartelijk, de plekken zijn enorm en het is heerlijk rustig. De hele dag hoor je het getjilp van vogels en als het donker is krijge je een optreden van de vuurvliegjes. Het is werkelijk een oase van rust. 

Op de camping kun je gezamenlijke maaltijden nuttigen, zo hebben wij ons aangemeld voor de brunch op zondag en de visavond op woensdag.

De rest van de dag doen we lekker rustig aan. 

Zaterdag 4 juni

Een dagje naar het ommuurde stadje Urbino welke op 485 meter hoogte ligt. Urbino staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het is een prachtig stadje met hoge huizen, smalle en hele steile steegjes.

We zijn met de auto zodat we op de terugweg de nodige boodschappen kunnen doen. 

Zondag 5 juni

Om 11.00 uur is de brunch. Er zitten rond de 50 mensen gezellig een lange tafels. Er zitten Nederlanders en Duitsers dat is ongeveer de variatie op dit moment. De brunch is zeer uitgebreid met diverse belegde broodjes, croissants, zoete broodjes, kaas, ham en desserts. Op de tafel sap, water en prosecco. Een leuk concept en veel werk. 

Na de brunch tijd voor een verkenningsronde op de fiets om er achter te komen dat het voor mij bijna geen doen is hiero. Er zijn stukken bij waar ik niet tegenop kom met mijn Giant Liv. Sommige stukjes moet ik echt lopen om dan verderop weer een stuk omhoog te komen. Al met al wel een mooi ritje met prachtig uitzicht over de heuvels. 

De rest van de middag lekker aan het zwembad met zicht op de groene heuvels.

Maandag 6 juni

Vandaag een wandeling van ca 11 km. De route heet ‘prettig views’ 

Echter is ons startpunt fout. In de beschrijving staat binnen huis van fam Nobili staat een bord met routes, echter dit bord staat hinderden meters verder. Wij hebben dit bord als startpunt genomen van de wandeling. Al snel kwamen we tot de conclusie dat de beschrijving totaal niet overeen kwam met wat wij zagen, het enige wat klopte is dat de wandeling in het begin steil omhoog gaat met weinig beschutting voor de zon. 

We hebben toen maar onze eigen wandeling gefabriceerd met hulp van Maps.me. Waar onze route eindigde bleek de start te zijn van de route te zijn, wij hebben hem dus tegengesteld gelopen. 

Na de wandeling lekker bij het zwembad.

Dinsdag 6 juni

Floor gaat er lekker even alleen op uit met de mountainbike, hij kan hier lekker klimmen en dalen en na een tocht van ca 40 km komt die lekker bezweet en voldaan terug.

Ik heb de caravan gekuist en de blog geschreven.