Water; Geliefd, gehaat en noodzaak.

24 september 2012 - Dahab, Egypte

De mens en water, wat hebben we er een haat liefde verhouding mee. 

Water is geliefd onder de zwemmers want anders is het lastig zwemmen of zwemmen in het geld moet je hobby zijn. Water is ook geliefd onder zeilers, blijft er voldoende water onder de kiel, want droogvallen wil je niet, tenzij gewenst. Water ook geliefd en gewenst in de vorm van regen voor droge gebieden  om de gewassen te laten groeien. Geliefd voor het blussen van (grote) branden.

Maar water wordt ook gehaat.  Gehaat wanneer het in de vorm van regen je vakantie kan verzieken.  Gehaat wanneer een overstroming of tsunami alles om zich heen kan verwoesten van ieder levend wezen tot hele steden. 

Maar water is ook een noodzaak. Namelijk een noodzakelijk levenselixer. Een mens kan niet zonder water. Water is onze eerste levensbehoefte. Zonder water zouden we maar een dag of drie kunnen overleven. Zo ook in onze vakantie hier in Egypte. De temperatuur is een graad of 35 met een fikse wind. Je merkt niet hoeveel water je verdampt en uitdroging ligt op de loer. Je wordt er voor gewaarschuwd, drink voldoende. Voor je gevoel doe je dat ook maar toch sloeg uitdroging al na 1 dag toe bij Monique B. 

Zondag 23 september.

Gisterochtend vertrokken we voor een bootduikdag, niets aan het handje. Aan boord, water mee en een krentenbol (ja meegenomen uit Nederland) zodat we iets in onze maag hadden voor de eerste duik. We vertrokken erg vroeg en de ontbijtzaal was nog gesloten. Tegen de tijd dat we het water in gingen had Monique al wat klachten van misselijkheid, zeeziekte was onze eerste gedachte, gaat wel weer over tijdens de duik. Maar tijdens de duik ging het niet over en werd het erger met hoofdpijn erbij. Na de duik voor de zekerheid toch maar een tabletje tegen zeeziekte en liggen. Klachten bleven en met name misselijkheid en hoofdpijn namen toe. Uitdroging? Water drinken dan maar, maar dat valt niet mee wanneer je goed misselijk bent. Tja vervelend maar die fles moet toch leeg. Duiken was voor Monique B vandaag dan ook afgelopen. Monique trekt zich terug ook om alle goed bedoelde bezorgdheden van een ieder te ontwijken, al die aandacht! Maar goed bedoelde aandacht.. Na mijn 2e duik weer even bij mijn maatje gaan kijken en controle hoe het met drinken ging. Normaal geen problemen met drinken naar binnen slaan maar dan heb ik het niet over water. Het ging iets beter maar hoofdpijn bleef.

Na de 3e duik ging de boot gelukkig weer terug naar de haven en kon Monique op bed gaan liggen. Ik regel nog een zakje ors via de duikschool en laat haar rustig liggen op de kamer met de opdracht 'veel drinken'. Tussentijds spoel ik onze duikspullen en drink een biertje met de andere duikers. Tja, ook ik moet aan mijn vochtbalans denken. 
 
's-Avonds ga ik met enkele duikers uit eten. Eerst voorzie ik Monique nog van 400 brufen en nu maar hopen dat het effect heeft. Ondertussen is er ook al een krentenbol naar binnen gegaan en wat zoute chips, niet voor de chips maar wel voor het broodnodige zout. Tegen de tijd dat ik terug kom van eten ligt Monique te slapen. Ik zet de wekker op 8.00 uur, morgen maar een hersteldag inlassen in plaats van duiken.
 
Maandag 24 september.
Het gaat goed met Mootje, hoofdpijn is weg, gelukkig. Doelstelling voor vandaag is veel drinken en het grote niets doen. Dit wordt een zware dag, heel zwaar :)
Na het ontbijt slaan we eerst 18 liter water in, dit is genoeg voor 2 dagen, uitgaande van 4 liter per persoon per dag. 
We vertoeven de hele dag aan het zwembad. Ik in de zon en Monique B in de schaduw. Ja, de meiden hebben het zwaar gehad vandaag. Morgen maar weer lekker duiken. 

Foto’s