Walvis spotten en relaxen

2 december en dag 2 in Puerto Madryn. Vandaag een excursie geboekt naar Peninsula de Valdés om de right whale te spotten. Het waait stevig en de zee ziet er behoorlijk ruw uit. Om 08.00 uur ´s-morgens worden we opgehaald en rijden naar de Peninsula wat een tevens een National Park is. Na entree te hebben betaald stoppen we bij het bezoekerscentrum. Hier kunnen we het skelet van een right whale bekijken en het een en ander lezen over deze walvissoort. Vervolgens rijden we door naar Punta Piramide. Hier stappen we in grote dinky´s waar ca. 50 personen in kunnen en waar twee grote 225 pk motoren achter hangen. De wind is stevig en de zee is best ruw en golven van 1,5 zijn geen uitzondering. Dit maakt het spotten niet eenvoudig. Ik dacht slim te zijn en ben achter in de boot gaan zitten zodat ik droog zou blijven van het opspattende water aan de voorzijde. Best slim gedacht totdat de boot een scherpe bocht maakte en met zijn kont tegen de golven in draaide, gevolg een flinke golf over de achterzijde van de boot en ik en mijn buurman Keke een natte broek en rug. Toen maar gaan staan. Na ca. 25 minuten op de golven te hebben rond gestuiterd herken ik in de verte de spuitfontein uit een walvis, de schipper van de boot zag dit ook dus we schoten er direct op af. Het was een vrouwtje met jong, wat op zich geen verrassing is want dit is de kraamkamer van de right whales dus zwemmen er alleen maar vrouwtjes met jong. We krijgen voldoende tijd en zicht op de walvis om te fotograferen en te filmen. Ik heb mezelf een mooie plek achter de boot toebedeeld en sta boven op de zijkant van de boot (wat niet mag ivm de golven). Het foto´s nemen is best  lastig, ik heb een camera met alleen een lcd scherm en dat is echt kloten fotograveren want ik zie geen donder, alleen mijn eigen spiegelbeeld. Fotograveren is dus puur op de gok. Filmen gaat een stuk beter alleen is het niet echt een rustig beeld met een boot die constant op en neer gaat maar er zitten een paar mooie shots bij. De boot keert 20 minuten eerder terug dan gepland omdat de golven ons echt parten beginnen te spelen, full speed stuiteren we over de golven terug naar het strand. Dat dit full speed gebeurd vind niet iedereen even leuk want de boot maakt behoorlijke klappen op het water en dat doet best zeer aan je stuitje als je daar niet op berekend bent. De tours die na ons nog moeten vertrekken worden allemaal gecanceld dus wij hebben geluk gehad dat we nog zijn uitgevaren en toch nog een walvis hebben kunnen spotten. Helaas maar 1 maar dat is beter dan geen.

Na het walvis uitje rijden we verder het schiereiland over naar Punta Delgada, hier zien we zeehonden en pinguins. We hadden gehoopt nog een orca te spotten want die waren eergisteren gesignaleerd toen ze hun jongen aan het leren waren te jagen. Ze grijpen dan een zeehond of pinguin en schakelen die zodanig uit dat ze niet echt veel meer kunnen en vervolgens laten ze hun jongen ermee spelen, best cru.

De volgende en tevens laatse stop op het schiereiland is Punta Norte, hier zien we zeeleeuwen en weer hopen we op een orca maar helaas. Onderweg terug naar de bus steekt er een hele grote vogelspinachtige spin over, een griezelig beest om te zien en die wil je echt niet in je slaapkamer tegenkomen. De rit terug naar het hotel duurt een goede 2 uur en de halve bus ligt dan ook te slapen.

Terug in het hotel besluiten we gezamelijk in het hostel te eten. Gezamelijk zijn naast mezelf 2 Spaanse meiden, Joly en Xandra en 2 Spaanse motorrijders, Javier en Keke. Die mannen hebben een waanzinnige tocht gemaakt van 40 dagen door Argentinië, de foto´s waren echt super om te zien en dat doet het verlangen naar het zuiden van Patagonië alleen maar toenemen. Keke en ik doen de boodschappen, we besluiten tot het maken van een grote tonijnsalade met brood en wijn. Aan tafel is het gezellig, ik moet Spaans praten (althans ik waag een poging en gecombineerd met Engels kom ik een heel eind) en een van de meiden wil Engels oefenen. Voordat we het in de gaten hebben is het 01.30 en toch echt tijd om ons mandje in te duiken. De volgende dag vertrekken de Spanjaarden en ik besluit het lekker rustig aan te doen.

De hele dag probeer ik bij RP Transportes een busticket naar El Calafate te kopen. Zij zijn de enige die een rechtstreekse route rijden, deze duurt wel 20 uur. Maar het kantoor welke iedere dag geopend zou moeten zijn blijkt deze ochtend om onduidelijke redenen gesloten. In de middag en in de avond loop ik nog een keer heen en weer maar helaas zonder resultaat. Morgen nog maar eens proberen en anders een andere maatschappij.

Je kunt hier in Puerto Madryn duiken, dit lijkt me leuk zeker met zeehonden. Ik informeer bij de duikschool maar vind de prijs te hoog. Misschien ben ik een krent maar ik vind 160 euro voor 2 duikjes van 40 minuten echt veel te veel geld, dit besteed ik liever aan een mooie trip in het zuiden van Patagonië. Keuzes maken is soms best moeilijk maar niet alles kan.

Vandaag 4 december is het prachtig weer. Ik ben al vroeg wakker en de zon schijnt al, lekker naar het strand dus. Om 9.30 lig ik al op het strand en dan is het zand al te heet om op te lopen. Tegen 12.00 moet ik het strand helaas verlaten want ik moet voor 13.00 uur bij het busstation zijn om te zien of het kantoor vandaag wel geopend is. En ja gelukkig ze zijn open. Omdat ik het hostel voor 4 nachten had geboekt hoef ik morgen pas te vertekken en ik kan nog kiezen uit een heleboel vrij plaatsen in de bus. Ik kies voor een stoel vooraan op de bovenverdieping, je zit dan voor een waanzinnig groot raam en kan dus volop van het uitzicht genieten zodra we in de buurt van de bergen bij El Calafate komen. De bus vertekt morgen pas om 18.00 uur dus morgen kan ik nog genieten van een dagje strand (als het mooi weer is) en niets doen. Weer terug naar het strand en lekker weer in de zon maar helaas niet voor lange duur, niets is zo veranderlijk als het weer hierzo. Zo schijnt de zon en is het windstil en zo begint het behoorlijk te waaien en trekt het helemaal dicht en begint het te druppelen. Terug naar de hostel Chepatagonia en na even gelezen te hebben trek ik de hardloopkleding aan, tijd om te bewegen!!! Buiten blijkt de zon alweer te schijnen en is het alweer een graad of 25. Nu ben ik geen warmweer loper en pers er toch met enige moeite 11 km uit. Voelt best lekker. De rest van de middag gezellig met een Canadees zitten praten en een Engels meisje. Het restant van mijn zelf gemaakt spaghetti van gisteren smaakt overheerlijk, glaasje wijn erbij. Het lijkt wel vakantie :):)

Dag allemaal, een hele fijne Sinterklaas en tot de volgende update vanuit El Calafate.

O ja en die foto´s uploaden lukt niet. Ik moet de foto´s comprimeren maar moet daar een bestand voor downloaden en de computers blokkeren dat. Heb nu een poging gewaagd via Flickr, hoop dat het lukt.

Monique