Irritatiefactortjes van een busreis

Mijn laatste dag in Puerto Madryn heb ik in de ochtend nog heerlijk kunnen genieten van de zon op het strand, dit kan nl. voorlopig wel eens de laatste gelegenheid zijn deze vakantie. Na het strand heb ik mezelf getrakteerd op een overheerlijke lunch. Ik bestel een lekker stuk parrilla (bbq vlees) en krijg een hete plaat met daarop voldoende vlees voor 2 personen. Dit is voorlopig de laatste fatsoenlijke maaltijd voor de komende 20 uur dus laat ik het me prima smaken inclusief een glas heerlijk koele witte wijn. Om half zes laat ik me door een taxi naar de busterminal brengen, dit had ook makkelijk lopend gekund maar het is best nog warm en met 20 kilo bagage aan je lijf is dat geen zweetvrije wandeling en ik wil toch wel enigzins fris de bus in stappen. Ik verheug me al op mijn plekje voorin de bus op de bovenverdieping maar hoe anders heeft dit kunnen uitpakken!!! Ik zal even de irritatiefactortjes (om een term van Jochem Meijer te gebruiken) van een lange busrit schetsen.

• Je koopt een busticket bij het raam voorin de bus. Er is nog iemand die een kaart koopt op de andere stoel bij het raam voorin de bus. Blijven er 2 stoelen over bij het gangpad. De bus is voor drie kwart leeg dus ik ben enigzins verbaasd dat er nog 2 personen bij komen op de voorste rij. 2 Italianen die een formaatje te groot zijn voor de stoel.
• De meneer naast mij gaat met zijn telefoon zitten spelen en alle piepjes die je maar kunt bedenken staan ingeschakeld. Helaas heeft hij de telefoon helemaal opgeladen dus het duurt even voordat deze leeg is.
• De meneer naast mij trekt zijn schoenen uit en de zweetlucht die daarvan af komt is niet te harden, ik twijfel of ik de deo uit mijn tas zou pakken om zijn voeten in te spuiten maar dat gaat hij mij vast niet in dank afnemen.
• Partner Italiaan (ja, het is een homostel) is een beetje doof en vergeet zijn gehoorapparaat aan te zetten of heeft er geen, maar de communicatie is nogal luid.
• De meneer naast mij gaat een tukkie doen en snurkt. Nu doe ik dat ook maar van een ander is het toch lastig aanhoren.
• Boven mijn hoofd bevind zich het paneel waarop zichtbaar is of het toilet vrij of bezet is. Wanneer het toilet bezet is dan komt er een irritant pingeltje uit dat blijft pingelen totdat de toilet weer vrij is.

We zijn pas 3 uur onderweg en ik bedenk dat het wel 20 hele lange uren gaan worden op deze manier. Gezien het feit dat de bus zo goed als leeg is besluit ik maar ergens anders te gaan zitten. De jongeman die bij het andere raam zat doe hetzelfde. Gelukkig ligt het dus niet alleen aan mij dat ik me zo voel.

De rest van de busreis heb ik overheerlijk 2 stoelen voor mezelf en heb ik geslapen als een os. Rond half twee de volgende middag rijden we het stadje El Calafate in Patagonie. Een hostel had ik al via internet geboekt en ik neem mijn intrek in hostel I Keu Ken alwaar ik hartelijk wordt ontvangen.