Het verhaal van de bagage

Ja lieve kijkbuis kinderen je zullen het niet geloven maar de bagage is er nog niet. Dit om jullie niet de indruk te geven dat het allemaal al in orde is. Hoe het allemaal begon;

Er was eens .... Nee de aanloop zal ik jullie onthouden. Maar er zitten wel een paar irritaties in het bagage verhaal. De eerste is natuurlijk dat de bagage niet op dezelfde dag en met hetzelfde vliegtuig als ik is aangekomen. Dan moet je een formulier invullen om je eigendom terug te krijgen, althans dat hoop je. Omdat ik nog geen adres kon geven van een hotel kreeg ik een formulier mee met 2 telefoonnrs die ik kon bellen om mijn adres door te geven. Alleen jammer dat er al 3 dagen niet wordt opgenomen op beide nummers. Het andere nummer die op het formulier staat is van Air Europa in Spanje, tel uit je telefoonkosten. Gelukkig is de receptionist van het hotel behulpzaam en die zegt dat ik vanuit mijn kamer kan bellen. Dat zou best mogelijk zijn als daar de telefoondraad ook in de muur zit en ergens mee verbonden is, dit is niet het geval het toestel ligt volledig los. Dus weer naar de receptie en die beste man gaat voor mij bellen. Dan begint het bekende van het kastje naar de muur verhaal. Na 3 verschillende telefoonnummers gekregen te hebben (de nummers die ik al heb en waar niet wordt opgenomen zitten daar doodleuk bij)  komen we toch weer uit bij de 1e en dat is het telefoonnummer in Spanje. Die weten doodleuk te vertellen dat ik geen adres heb achtergelaten, klopt maar dan moeten jullie er wel voor zorgen dat de telefoon wordt opgenomen van de 2 nummers die ik gekregen heb. Uh, die nummers zijn niet meer in gebruik. Dus wie is hier nu fout?? De receptionist geeft voor mij het juiste adres door, dit laat ik bewust door hem doen om te voorkomen dat zij mijn beste Spaans niet juist verstaan. Ze beloven terug te bellen met een tijdstip van aflevering. In de middag kom ik terug bij het hotel en moet helaas concluderen dat er nog niets is afgeleverd en er is ook niet gebeld. Omdat mijn kleding nu toch niet erg fris meer begint te ruiken na dit 3 dagen aangehad te hebben besluit is toch maar een rokje en truitje te kopen, erg charmant met een paar bergschoenen eronder :) . De slippers stel ik nog even uit, moet toch nog veel wandelen. Na gedouched te hebben stap ik weer fris de stad door. ´s-Avonds helaas nog steeds geen bagage en er is ook niet gebeld. Enige irritatie maakt zich van mij meester. Morgen maar weer een telefoontje er aan wagen.

Het is ondertussen dinsdagochtend en ik begeef me weer naar de hotelreceptie om te gaan bellen. Na drie pogingen en het luisteren naar diverse gesproken berichten krijg ik uiteindelijk iemand aan de telefoon. Tja, ze kan zien dat mijn bagage in Bueonos Aires (BA) moet zijn maar niet wanneer het geleverd wordt. Kan zij dan geen contact opnemen om te vragen hoe of wat? Nee, dat kan niet. Vanuit Spanje onderhouden ze alleen e-mail contact met BA. Geef mij dan maar een telefoonnummer dan bel ik zelf wel maar het antwoord is weer Nee, die hebben we niet. Wederom maakt zich enige irritatie van mijn meester en begin ik toch wat onvriendelijker te klinken door de telefoon. Het is toch geen overbodige eis dat ik mijn bagage wil na 60 uur? Ik vraag of zij mij of het hotel wil bellen om door te geven wanneer de bagage geleverd wordt. Het antwoord is nee, nu komt het stoom toch echt uit mijn oren. Ik kan rond 11 uur naar Spanje bellen om te horen hoe of wat maar ze kan niets met zekerheid zeggen. Ik voel me compleet machteloos.

Waarom ga ik de bagage zelf niet halen zul je je afvragen. Ten eerste ben ik er niet zeker van dat mijn bagage daadwerkelijk op BA airport staat, ik geloof nu nl. niets meer. Ten tweede kost het met ruim 1 uur om er te komen en misschien zijn ze dan net met mijn bagage onderweg naar het hotel, je blijft altijd hoop houden natuurlijk.

Wanneer mijn bagage vanavond wederom niet afgeleverd wordt dan ga ik er geen telefoontje meer aanbesteden en ga ik morgen naar het vliegveld om het zelf op te halen. Ik begin er echt moedeloos van te worden.