Lange reisdagen en mooi weer.

21 oktober

Het was een lange rit 8,5 uur van Cuzco naar Copacabana in Bolivia, met de nachtbus. De bussen zijn gelukkig luxe en je kunt kiezen uit semi cama en cama. Semi cama is dat je stoel niet helemaal plat kan en cama betekent dat je stoel 160 graden plat kan, je kunt het vergelijken met een businessclass stoel in het vliegtuig. Wij hadden een cama stoel dus dat betekende een relatief goede nachtrust.  Het eerste deel gaat tot aan Puno, daar waren we rond 6.30 uur. Daar moesten we voor een uur de bus uit. Na opnieuw embarking tickets (slechts 3 soles) gekocht te hebben (anders mag je niet naar je bus toe) konden we de bus weer in voor het laatste deel. Bij de grens Kasani de bus weer uit en langs immigratie Peru en vervolgens Bolivia. Vandaar was het nog een klein half uurtje naar Copacabana. Het stadje ziet er op het eerste oog niet uit. Floor vergelijkt het met Afghanistan (niet dat hij er is geweest, maar op tv ziet het er ook zo uit) Niets is af, onafgebouwde huizen, winkels, straten, noem maar op.

Ons hotel ligt ook nog eens een stiefeltje omhoog, nog verkouden en na een nacht in een bus hijgen we beide als we bij het hotel aankomen. Daar dan nog eens 4 trappen op, hè hè we zijn er. Even lekker douchen en dan het stadje

verkennen en een ritje boeken naar Isla del Sol. Het stadje heeft een soort boulevard met stijgers en op de kant heel veel verroestte waterfietsen. Geen idee wat hier de bedoeling van is geweest, je kunt het niet echt een florerende badplaats noemen. De hoofdstraat is wel oké, hier zijn een aantal restaurants, barretjes, reisagenten en winkeltjes gesetteld. Bij een van deze reisagenten boeken we een dagje naar Isla la Luna en Isla del Sol.

Copacabana ligt aan het Titicacameer. Het Titicacameer is het grootste meer (8340 km2) van Zuid-Amerika en ligt in de Andes tussen Peru en Bolivia. Het meer ligt op een hoogte van 3812 meter en is het hoogste bevaarbare meer ter wereld. In het meer monden 25 rivieren uit maar echter zonder betekenis. In het meer liggen 41 eilanden, sommige dichtbevolkt. De bekendste eilanden aan Peruaanse kant zijn de Uros eilanden deze eilanden zijn gemaakt van riet dat langs de oevers van het meer groeit. De bewoners maken van alles van riet, huizen, huisraad, boten, enz. Als de waterstand hoog is drijven deze eilanden, wanneer de onderzijde slechter wordt dan wordt een nieuwe laag toegevoegd. 

Oorspronkelijk waren deze eilanden het toevluchtsoord van de Uros indianen die vluchten voor de oprukkende Inca’s. Tegenwoordig zijn het toeristen bestemmingen, die je vanuit Puno kunt bezoeken. 

Aan de Boliviaanse kant zijn de bekendste eilanden Isla del Sol en Isla de la Luna welke je dus vanuit Copacabana kunt bezoeken. 

22 oktober

Toeristisch dagje, om 9.00 uur stappen we op een bootje om de eilanden Isla del Sol en Isla de la Luna te bezoeken. Het is anderhalf uur varen en we starten op Isla de la Luna, het eiland van de maan. Hier zijn de overblijfselen van de tempel van de maagden. 

Na een uurtje verlaten we dit eiland en varen we in 45 minuten naar Isla del Sol, het eiland van de zon. Er zijn verschillende legendes en mythes mbt deze eilanden. Volgens een Inka legende is dit het eiland waar de zonnegod Inti werd geboren en daarmee hun beschaving begon. De zoon en dochter van Inti werden naar een van de grotten op het eiland gestuurd met de staf van vader. Manco Kapac heeft met deze gouden staf het land gespleten en zo is Cuzco ontstaan en werd dat de hoofdstad van de Inca’s.

Een andere legende is het Titicacameer was een heilige plek voor de Inca-beschaving. Hun mythologie zegt namelijk dat de eerste koning van de Inca's, Manco Capac, er geboren was. Volgens de mythologie is dit de plek waar de aarde werd gecreëerd. De god Viracocha werd uit het meer geboren en creëerde de zon, de maan, de sterren en de eerste mensen.

Of deze, volgens de legende's van de Inca's is op het Zon eiland de wereld beschermd tegen de zondvloed waarin het leefde. Een jongen en mesisje ontvingen er een staf. Daar waar zij die makkelijk de grond in konden plaatsen, zou het nieuwe imperium verrijzen: Cusco. 

Isla del Sol is veel groter dan la Luna en hier kun je nog een wandeling maken. We worden op een bepaald punt van het eiland afgezet en via een klim omhoog   kunnen we naar de ‘haven’ lopen. Je kunt overigens alleen het Yumani deel van dit eiland bezoeken omdat de Yumani en de andere bewoners van dit eiland in onmin leven en het niet veilig wordt geacht. Na 2 uurtjes op dit eiland vertoeft te hebben vertrekt de boot weer terug naar Copacabana.

Bij aankomst tijd voor een biertje, het is tenslotte happy hour😋 

We kopen nog een busticket voor de volgende dag, dat wordt een lange reis naar Uyuni. Maar zover is het nog niet, eerst lekker eten en morgen rustig aan want de bus vertrekt pas om 17.00.

23 oktober 

Als je hier niet oplet stoppen ze je zo in een andere bus. Je komt aan op het plein waar de bussen staan, iemand vraagt La Paz? Je zegt ja, ze vragen je ticket en wijst naar een oude achenebbis bus. Nee, wij moeten Manco Kapac, dus hier met dat ticket! De juiste bus vertrekt niet om 17.00 maar om 17.30, oké nog wat langer wachten dan. Het eerste deel is naar La Paz en daar hebben we dan nog een uurtje om over te stappen naar de bus voor Uyuni.

Het eerste deel van de rit is prachtig met vergezichten over het meer, de Andes met besneeuwde toppen. 

Bij San Pedro de Tiquina moeten we met een pont over naar San Pablo de Tiquina, dit is weer een ervaring apart. We zien een houten krakkemikkige ponton voorkomen met een klein buitenboordmotortje en daar moet de bus op. Sommige mensen stappen uit en die blijken met een ander bootje naar de overkant te gaan. Wij weten dat niet dus blijven in de bus zitten, verstandige keuze?? Maar wel een bijzondere ervaring en veilig aan de overzijde alwaar de bus achteruit de kade op moest rijden. De rit gaat verder naar La Paz waar we om 21.00 uur in de terminal zouden moeten aankomen. Maar niets in minder waar! Na een rit door de duistere straten van La Paz stopt de bus bij een lokale markt en verteld vrolijk dat het hier eindigt en we eruit moeten. Serieus!! Gelukkig kijken wij altijd op Maps.me mee waar we zijn en waar we naartoe moeten en we blijken ca. 1,5 km van de officiële eindbestemming. Iemand biedt zich direct aan als taxi, wij willen geen tijd verliezen omdat we ons ook nog moeten melden bij de andere busmaatschappij. De koffers gaan in de achterbak en voor 7 bolivianos wil deze taxi ons brengen. Nu lees je verhalen over taxi’s dat je nooit zomaar een taxi moet pakken ivm berovingen, maar nood breekt wet. We vragen de beste man de naam van de busterminal en via Maps.me kunnen we controleren of hij geen vreemde route neemt en wel degelijk naar de busterminal rijdt. Deze man is oké, hij brengt ons zeer snel naar de terminal en ruim op tijd 21.01 uur zijn we binnen. Probleem weer opgelost. 

De nachtbus vertrekt om even na tienen maar we staan al spoedig stil op de weg richting het vliegveld. Nadat de bus weer in beweging komt sluit ik mijn ogen en slaap, volgens Floor heeft de bus nog vele malen stil gestaan en zijn er nog mensen ingestapt. We laten La Paz achter ons om de volgende ochtend om 07.00 uur Uyuni binnen te rijden.