Salar de Uyuni, prachtig

29 oktober 2019 - Arequipa, Peru

Donderdag 24 oktober

We worden zeer vriendelijk ontvangen in hotel Nativa te Uyuni. Jong ambitieus koppel die 8 maanden geleden gestart zijn met het opzetten van het hotel. De kamers en ontvangsthal zijn op orde. Ze zijn nog bezig met het maken van een kleine supermarkt, binnentuin en een bar waar ze lokale dranken willen verkopen. Zij bieden ook een tour aan over de zoutvlakte, met privé auto doen zij in tegengestelde richting wat touroperators doen zodat je de drukke punten vermijdt. Kort na ons komt er nog een ouder Frans koppel binnen die ook een tour willen maken en zo is het snel geregeld dat we met z’n vieren diezelfde dag nog vertrekken voor een trip over de zoutvlakte. 

Vanaf Uyuni is het minder dan 30 minuten rijden tot Colchani, de toegangsweg  tot Salar de Uyuni (3663 meter hoogte). Het eerste deel is bruinig en wordt langzaam aan witter. We stoppen bij de Ojos van Salar de Uyuni, dit zijn gaten waar zoutwater omhoog borrelt. De vlakte is hier ook licht vochtig. Verderop is er een zouthotel en er staat een Dakar monument, de Dakar-rally had een finish in Salar de Uyuni in 2016, deze bezoeken we op de terugweg. 

We rijden met een snelheid van 100-120 km/uur over de immense zoutvlakte heen, wat een prachtig en wijds gezicht. Het is net een grote sneeuwvlakte zo mooi wit met als enige oriëntatiepunten de vulkaan en bergen. Na een uur over de zoutvlakte geracet te hebben komen we bij vulkaan Tunupa (5285 meter hoog) ons eerste bestemming. De vulkaan heeft diverse kleuren en heeft wel wat weg van de rainbowmountains, die wij helaas niet konden bezoeken. We rijden een stuk omhoog en maken een korte wandeling op een hoogte van 3800 mtr. Opnames van Star Wars en Game of Thrones hebben op dit gebergte en de vulkaan plaats gevonden. We bezoeken nog een grot waar een begraafplaats van het Chullpa’s volk is ontdekt. 

De lunch is zeer uitgebreid en verzorgt, na de lunch met uitzicht over de zoutvlakte gaan we weer verder. Op Salar de Thunupa maken we nog wat foto’s en rijden door naar Incahuasi. Salar de Uyuni was 40.000 jaar geleden een zee. Incahuasi is een drooggevallen koraaleiland begroeid met veel en enorme cactussen. Er zijn cactussen van wel 7 meter hoog en dan te weten dat een cactus met 1 cm per jaar groeit zijn deze cactussen dus al 700 jaar oud.  

We rijden verder over de zoutvlakte en stoppen bij het Dakar monument en het zouthotel. We kunnen kiezen of we de zonsondergang op de zoutvlakte willen zien of liever naar het treinkerkhof rijden welke buiten Uyuni ligt, we kiezen voor het laatste. 

De zoutvlakte was een hele bijzonder ervaring en een prachtig natuur fenomeen, dit was de lange reis meer dan waard.

Het treinkerkhof was ook heel bijzonder, hier staan hele treinen te verroesten die vroeger werden gebruikt voor het transport van mineralen en zout naar Chili, nu gebeurd dit met dieseltreinen. Het geheel geeft welk leuke mysterieuze foto’s.

Vrijdag 25 oktober

De hele dag een beetje door Uyuni gescharreld, niet dat daar heel veel te zien is maar onze bus terug naar La Paz vertrekt pas om 16.00 uur. 

De bus is trouwens de hoofdvorm van transport in zowel Peru als Bolivia, vliegen is vaak geen optie omdat het niet mogelijk is of, wanneer er wel een vliegveldje is, vliegen ze maar 1 of 2 keer per week of via meerdere stops waardoor je nog uren onderweg bent en de kosten zijn soms ook echt belachelijk. De bussen zijn relaxt en goed te doen. 

Om 21.00 zijn we in La Paz alwaar wij om 22.00 uur de bus naar Puno in Peru hebben. Ons bezoek aan Bolivia komt hiermee tot een eind. Initieel hadden we het plan om ook nog naar Sucre te gaan maar door de enorme reisafstand hebben we hiervan afgezien en de huidige onrust in Bolivia steunt ons besluit om Bolivia te verlaten. Niet dat wij er tot nu toe iets van gemerkt hebben maar de onrust is met name in Sucre en La Paz. 

Zaterdag 26 oktober

Puno is een noodzakelijke tussenstop voordat we verder kunnen naar Arequipa, om nou direct dezelfde avond weer in de bus te stappen vinden we een beetje te. Puno is net zoals Copacabana gelegen een het Titicacameer alleen aan de Peruaanse kant. We besluiten om toch nog maar een bezoekje te brengen aan de Uros (drijvende) eilanden. Gelezen dat dit erg toeristisch is maar we zijn er toch dus pakken we dit toch maar even mee.

Van Puno wordt gezegd dat het geen leuke stad is om te verblijven, wij zaten vlak bij Plaza de Armas en de enige autovrije straat van Puno waar restaurants en barretjes zijn en dat was prima. De rest van Puno is inderdaad niets op de haven na dan. 

We wandelen naar de haven en kopen twee kaartjes voor de volgende ochtend naar de Uros eilanden en lopen daarna door naar het busstation voor een ticket naar Arequipa met Cruz del Sur, wat de busmaatschappij van Peru schijnt te zijn. Na afgelopen nacht in een bus vertoeft te hebben gaan we bijtijds naar bed, morgen om half negen komt een taxi ons oppikken.

Zondag 27 oktober 

Opstaan, ontbijten, uitchecken en spullen in de opslag. De taxi is keurig op tijd en brengt ons naar de haven. Van 09.00-12.00 een tour naar de Uros eilanden en ja wij kunnen het bevestigen het is een vreselijk toeristisch gebeuren. Veel te gemaakt en dan is 3 uur best lang. Het is een half uurtje varen naar de eilanden, bij ieder eiland stopt een bootje met toeristen die bij ons voornamelijk uit Peruanen bestaat. Die drijvende eilanden zijn wel een apart fenomeen dat wel. Het zijn blokken grond met riet die op 5 km van de drijvende eilanden gewonnen worden. Door middel van houten palen en touw worden de blokken aan elkaar vastgezet tot de gewenste grootte van een eiland. Daarna wordt er zeker 1 meter riet opgelegd en de eilanden worden verankerd aan de bodem van het meer. Wanneer het eiland te dun wordt dan wordt er weer een nieuwe laag riet opgelegd. Op een eiland leven ca. 4 families in rieten hutten. 

Na de uitleg over de bouw van de eilanden komt de verkoopwaar te voorschijn. Vervolgens wordt je geacht in een rieten boot plaats te nemen en vaar je daarmee nog een rondje en wordt je afgezet bij een eiland waar je wat te eten en drinken kan kopen en ook weer souvenirs. Na een uur komt de boot weer langs en varen we terug naar de haven. Gelukkig zijn we iets eerder terug.

We eten nog wat in het stadje en hebben om 14.00 uur een taxi naar het busstation alwaar wij om 15.00 vertrekken neer Arequipa. 

De maatschappij Cruz del Sur is niet zo vreselijk goed, wij hebben betere bussen met veel meer ruimte gehad. De veiligheidsmaatregelen die ze hanteren zijn nog bizarder dan op een luchthaven. De koffers worden gewogen voordat ze dus in gaan, die logica ontgaat ons volledig. Daarna worden alle passagiers vastgelegd op video en je handbagage gecontroleerd. Dat er een bom in je koffer kan zitten is minder belangrijk. Eenmaal in de bus komen ze nogmaals met een videocamera langs om vast te leggen wie waar zit, slaat echt helemaal nergens op, schijnveiligheid! In de bus krijg je een dekentje en kussentje, als je het kussentje kwijtraakt dan moet je er voor betalen, ook zo bijzonder, nog niet eerder meegemaakt. 

Afijn, we komen ‘s-avonds om 21.00 uur aan in Arequipa, 6 uur met Cruz del Sur vonden wij lang genoeg. 

We verblijven in een hele mooie accommodatie, San Augustun Posado del Monasterio tegenover Santa Catalina Monastery. Ze keken ons wat appelig aan toen we kwamen inchecken, zij konden onze reservering niet vinden. De bevestiging van booking.com laten zien en via de mail doorgestuurd en we kregen een kamer. Bij de plaatselijk kroeg een drankje gedaan en lekker naar bed.

Maandag 28 oktober.

Voor het eerst deze vakantie een korte broek aan en slippers in plaats van bergschoenen☺️. 

Arequipa is mooier dan Cuzco wordt gezegd maar dat vinden wij niet, Cuzco is veel authentieker en heeft een groot historisch centrum die absoluut de moeite waard is. Arequipa heeft ook een mooie Plaza de Armas met een grote kathedraal en omliggende restaurants en winkels en enkele autovrij straatjes er omheen, maar verder is het niet heel bijzonder. De omliggende vulkanen zijn wel mooi om te zien. We slenteren door Arequipa, lopen naar een uitzichtpunt, en nog verder om via een omweg weer terug te keren naar het centrum.  Onderwijl bedenken we wat onze opties zijn voor een bezoek aan Colca Canyon. We kunnen met lokaal transport naar Chivay en vandaar door naar Cabanaconde, dit zou ons een dag kosten, dan nog een slaapplek in Cabanaconde vinden en de volgende ochtend onze trekking starten met een overnachting in de Canyon, die we ook nog moeten vastleggen. Vervolgens moeten we vanuit Cabanaconde weer naar Chivay en dan nog met een bus naar Ica, dit laatste wordt een zeer tijdrovend gebeuren waardoor we wel eens in tijdnood kunnen komen en de kans bestaat dat we eerst terug moeten naar Arequipa. Optie twee is om het transport naar Cabanaconde te regelen via een lokale reisagent en dan de rest zelf regelen maar dan zitten we nog steeds met het vervoer terug. Optie 3 is om alles georganiseerd te doen, nadeel is dat je dan met een groep loopt i.p.v. met z’n tweeën maar qua transport is het sneller.

Optie 1 komt te vervallen, kost te veel tijd. Optie 2 en 3 wegen we tegen elkaar af wat betreft tijd en kosten en optie 3 wordt de keuze. Via het reisagentschap boeken we een 2 daagse trekking naar Colca Canyon voor 30 en 31 oktober, tevens reserveren we direct een busticket voor de nachtbus naar Ica op 31 oktober, hier hebben we de laatste 2 cama stoelen. De volgende stap is nu nog accommodatie in Huacachina vinden, dit valt niet mee. Door Halloween heeft heel Peru een lang weekend vrij en is het ontzettend druk en zijn de prijzen voor een overnachting ongeveer verdubbeld. We wilden een slaapplek bij de oase maar dit konden we wel op ons buik schrijven en werd het een slaapplek op ca 1,5 km van de oase, maar we hebben plek voor een nacht. Na alles geregeld te hebben is het tijd voor een drankje en hapje. Het drankje doen we met uitzicht op de Plaza de Armas waar op dat moment een processie start. Peru is een ontzettend gelovig land en de processies zijn hier bijna dagelijkse kost. Een hapje doen we bij Pasta Canteen, een klein maar leuk tentje waar je je eigen pasta kunt samenstellen. Prima concept, verse pasta en erg lekker.

Dinsdag 29 oktober,

Vandaag bezoeken we Santa Catalina Monastery, welke tegenover ons hotel ligt. Een mooi klooster, het lijkt wel een dorp en net alsof je in Sevilla loopt zo kleurrijk is het geschilderd. Het klooster is niet meer bewoond.

We wilden aansluitend de kathedraal bezoeken maar dat kon pas om 17.00 uur. Dus ons stadsoverzicht met alle bezienswaardigheden verder afgevinkt alvorens de kathedraal te bezoeken. 

Vroeg gegeten en onze spullen klaargezet voor morgen. Alvast uitgecheckt want morgen worden we tussen 03.00-03.30 opgehaald en vroeg slapen.

Foto’s

2 Reacties

  1. Monique Balkema:
    4 november 2019
    Wauw die zoutvlakte, gaaf!
  2. Camilla Bruijn:
    4 november 2019
    Prachtige foto’s. Vooral de zoutvlaktes.