Je hebt niet altijd alles in de hand, het weer zeker niet!!

20 oktober 2019 - Cuzco, Peru

Vrijdag 18 oktober

Een lang gekoesterde wens gaat vandaag in vervulling!

Vannacht om 02.00 uur wakker geworden van de regen, om 04.00 regende het nog en toen we om 05.30 opstonden nog steeds, en niet zachtjes, nee zeikende regen. Zucht, dit wordt een bewolkte dag.

We trekken de voor ons dagelijkse kleding aan namelijk de regenkleding en na onze bagage in de opslag gezet te hebben stappen we de regen in. We verzamelen bij de busstop, hier staan al heel veel mensen met diverse gekleurde poncho’s in een lange rij te wachten. Nadat we onze groepsgenoten en gids hebben gespot sluiten we aan. Het vervoer met de bussen gaat vrij snel en om ca 06.30 staan we voor de ingang van Machu Pichu. De aanblik is behoorlijk troosteloos. Na ticket en paspoort controle mogen we naar binnen. De eerste aanblik op Machu Pichu stemt ons niet vrolijk, er hangt een dikke nevel, het regent en het zicht is waardeloos☹️De gids wil ons als eerste meenemen naar Inka bridge omdat dit een beetje afgelegen ligt. Wanneer we onderweg daarheen op een van de terrassen staan zien we dat de wolk aan het wegtrekken is en er zicht komt op Machu Pichu, de gids kon mooi even de pot op, wij blijven staan. Dit heeft onverwachts toch nog goeie plaatjes opgeleverd, met een brok in de keel aanschouw ik MACHU PICHU, wat ontzettend mooi. Floor moet er een beetje om lachen dat ik van zoiets een brok in de keel kan krijgen. Tja, zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Kreeg ook een brok in mijn keel toen ik afstand deed van mijn trouwe Renault Clio. Maar terug naar het memorabele moment van het aanschouwen van Machu Pichu, oké niet op de manier zoals je ziet op internet met mooie luchten maar meer mysterieus door de omliggende wolken. Foto’s op de Machu Pichu met mensen in regenkleding zie je niet vaak volgens mij dus dat maakt de situatie ook weer uniek. We nemen de tijd om diverse foto’s te nemen totdat het zicht weer minder wordt door een binnentrekkende wolk. We vervolgen onze weg naar de Inka bridge, een smalle houten brug (afgesloten) die een stuk kloof overbrugd van het oude Inka pad.

Het hier zowaar even droog met goed zicht. 

We lopen dezelfde route weer terug om naar de ‘Sun Gate’ te lopen. We passeren weer de terrassen waar wij daarstraks onze foto’s hebben genomen en zien dat het zicht nog steeds bar is, goed dat wij niet doorgelopen zijn zoals de gids zei. 

Het regent nog steeds. De wandeling naar de Sun Gate is een behoorlijk klimmetje waar we wel even mee zoet zijn. Onze gids blijft bij een heilige rots achter tevens schuilend voor de regen😉. 

De ‘Sun Gate’ is het punt waar je Machu Pichu binnenkomst wanneer je de Inka trail loopt of de mini trail. Er waren leden van onze groep die gisteren die mini trail (6 uurtjes) gelopen hebben en via de Sun Gate Machu Pichu in de zon hebben kunnen aanschouwen 😖Tja Het is helaas niet anders. Aangekomen bij de Sun Gate zien we in eerste instantie alleen maar wolken maar er lijkt zich een gat te vormen. Het is een kort moment maar we kunnen vandaar Machu Pichu aanschouwen maar het zicht is te slecht voor goede foto’s. De foto’s op een lager niveau genomen zijn beter en laten hetzelfde zien.

Terug bij de gids gaan wij ook even onder de rots droog zitten. Mijn regenjack krijgt het steeds lastiger om al het water buiten te houden en de beschermhoezen van de rugzak lukt het ook niet om alles tegen te houden. 

Bij de rots vertelt de gids veel over de geschiedenis van Machu Pichu maar gebruikt veel Quechua taal/woorden wat het lastig maakt om te onthouden maar hij vertelt het met passie. We doen nogmaals het coca blaadjes ritueel om de goden te stemmen. Waarom vraag je de goden niet om beter weer zou je misschien denken, dat mag dus niet. Je mag vragen om bescherming en gezondheid.

We lopen weer terug naar de oude Inka stad om die van dichtbij te bekijken. Via de zonnetempel naar de tempel met de 3 ramen naar de secret rock naar de tempel van de Condor. Het is nu beduidend drukker in Machu Pichu en al scharrelend door de stad komt aan de uitleg over Machu Pichu en ons bezoek eraan tot een einde. Bij de uitgang kun je nog een Machu Pichu stempel in je paspoort zetten en de regen doet er op dat moment nog een schepje bovenop. We zijn helemaal klaar met k.. regen! Er staat een lange rij mensen te wachten voor de bus terug naar Aguas Calientes. Die bussen doen de hele dag niets anders dan een lading halen en weer terug brengen, een geoliede en goed werkende machine. 

Eenmaal terug in het dorp neemt onze gids nog even mee naar een locatie waar traditionele Inka bier wordt gedronken. Van de locatie krijg je al spontaan diarree en dat bier zag eruit als zeepsop waar een grauwe trui in gewassen was. Wil je ook een slokje was de vraag van de gids aan ons? Uh nee, bedankt wij passen😖

We hebben nog een uur om te lunchen alvorens we weer met de trein terug moeten naar Ollantaytambo. En wat zien we tot onze grote ergernis!!! De zon begint te schijnen, &@%€, te laat!!

Wij waren de enige die de trein om 15.00 uur terug hadden , de overige leden gingen pas om 18.00 uur. Het is weer 1 uur 20 minuten met de trein terug en dan nog 2 uurtjes met de auto terug naar Cuzco. De gids reisde wel met ons mee terug. Donkere wolken hangen boven Cuzco, nee hè! Ja hoor, het regent dat het giet. We nemen afscheid van de gids, geven nog tip voor de leerzame dagen en rennen het hotel in. Hier moeten we onze bagage ophalen en dan naar een ander hotel wat op een kleine 10 minuten lopen ligt. Maar het regent zo hard dat we op de hoek van de straat een kip restaurant induiken en eerst maar besluiten te eten. Toen het wat minder hard regende naar het hotel gelopen en neergeploft op bed, pffff.

Zaterdag 19 oktober

Op het gemakkie opgestaan en ontbeten. Het is droog buiten en de zon schijnt. Wat vuile was weggebracht, buskaartjes gekocht en door Cuzco gescharreld. En ja hoor in de middag ging het weer stortregenen gevolgd door hagel. Na een tijdje geschuild te hebben zijn we naar de wasjuffrouw gespoed want dat was om 16.00 uur klaar. Kak! De deur zit dicht en het slot erop. Kloppen en stompen op de deur biedt geen resultaat. Bij de buurman gevraagd of ze morgen open zijn, ja was het antwoord. Dan morgen maar als de wiedeweerga de was ophalen. Bij het hotel aangekomen vertellen we het verhaal en wat blijkt, de was was keurig ingepakt door die mevrouw afgeleverd, service! 

De volgende ochtend uitchecken, we vertrekken een dag eerder dan gepland uit Cuzco maar de dame van het hotel wilde ons de 3 nachten laten betalen i.p.v. de genoten 2. Dan had ik moeten annuleren bij Booking.com want anders krijgen zij wel de rekening. Maar ik weet dat je niet binnen 24 uur niet meer kunt annuleren en dus met een leugentje om eigen bestwil doe ik alsof ik het verhaal van booking.com is dat annuleren niet mogelijk is, een soort foutmelding. Nadat zij contact heeft opgenomen met booking.com krijg ik een linkje die ik moet beantwoorden en waarbij ik ook de data kan wijzigen en is het probleem verholpen en betalen we maar 2 nachten i.p.v. 3☺️

We besluiten om naar het beeld Christo Blanco te lopen, een stevige wandeling naar boven. Omdat wij niet het culturele park in willen zit er niets anders op dan er helemaal omheen te lopen. Onderweg nog even een lokaal voetbal-wedstrijdje bekeken en uiteindelijk komen wij Christo Blanco aan. Tevens een mooi uitzicht over Cuzco.

Terug in San Alblas uitgebreid geluncht en ‘s-avonds om 22.00 uur met de nachtrust naar Copacabana aan het Titicacameer in Bolivia.

Foto’s

2 Reacties

  1. Connie Nativ- van de Bruinhorst:
    26 oktober 2019
    Wat een prachtige reis maken jullie samen. Geniet er van en ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
  2. Camilla Bruijn:
    27 oktober 2019
    Jammer van de regen maar...... jullie zijn er in ieder geval wel geweest. Veel plezier en hopelijk n beetje droog verder.