Het zijn de kleine dingen die het doen

Maandag 19 december, er staat weer een lange reisdag op het programma. Een busrit van Bariloche naar Mendoza van maar liefst 19 uur. Helaas waren er geen luxe stoelen meer te krijgen dus moest ik het met een minder luxe exemplaar doen maar nog altijd ruimer en meer beenruimte dan een vliegtuigstoel. De rit verliep vrij soepel. Direct naast mij zat een nogal flinke man die nogal wat ruimte innam maar verder was hij heel rustig, gelukkig praatte hij niet veel want ik had het liefst niet één maar een heel zakje pepermunt in zijn mond willen stoppen. Aan de andere kant van het gangpad zat Ma Flodder met kind. Naast het feit dat ze op hun stoelen een enorme puinzooi maakte stimuleerde de moeder ook het kind om een liedje te zingen alleen was ze vergeten de geluiddemper er op te zetten. Dat kind schreewde echt door heel de bus heen zijn lied en moeders spoorde hem maar aan. Je zag iedereen vol irritatie die kant opkijken maar echt niemand die er iets van zei. Ik heb tijdens de lange busreisen best wel iets geleerd en dat is 'accepteren' (voor zo lang het duurt) en heb er ook niets van gezegd maar met moeite, heel veel moeite. Gelukkig stapte dit zingende stel na 6 uur uit en verliepen de overige 13 uur zonder ergernissen. Redelijk uitgeslapen (leve de normison) kwam ik in Mendoza aan waar het een overheerlijke 35 graden was, eindelijk kan ik mijn korte broek en shirtjes weer aan. De rest van de dag door het centrum gelopen en naar het park. Mendoza is een leuke, mooie en levendige stad. In bijna alle straten staan aan weerszijden enorme platanen en dit geeft het een vriendelijk uiterlijk. Het centrum heeft een mooie wandelpromenade die mij deed denken aan een winkelstraat in Milaan. Eenmaal buiten het centrum wanneer je richting het park loopt dan kom je de mooiste huizen tegen, hier heerst duidelijk een hoge welstand. Het park is ook prachtig mooi aangelegd. Het enige jammere is dat er vrij veel verkeer door het park rijdt en ook door de straten van Mendoza, dit doet helaas wat afbreuk aan de mooie begroeide straten. In de avond is er een wijnproefavond in het hostel want tja Mendoza is wel de wijn capitol van Argentinië.

Woensdag 21 december, eindelijk een dagje waarin er weer eens gerelaxed kan worden en ik ga een dagje naar het waterpark Cacheuta, dit ligt in de bergen en hier zijn een aantal thermaalbaden. Ik had ook voor de Spa optie kunnen kiezen maar vond de prijs niet de meerwaarde bieden die ik erbij zou verwachten. 's-Avonds besluit ik om buiten de deur te gaan eten en ik de keuze valt op een Spaans restaurant die ook door de Lonely Planet werd aangeraden. Het is een klein zaakje en er zit een ouder stel binnen. Eenmaal aan tafel probeer ik een deel van het gesprek tussen de twee andere gasten op te vangen en hoor dat zij Zuid Afrikaans praten en dat is voor mij goed te volgen. Ik stel de vraag of zij uit Zuid Afrika komen en er onstaat een zeer amusant gesprek met deze mensen. Eigenlijk waren ze al klaar met eten maar ze besloten er nog maar een glas wijn tegen aan te gooien. De beste man was helemaal verbaasd waarom zo iemand als ik alleen op reis was. Ik heb hem in het kort uitgelegd hoe dat is ontstaan. Het gesprek gaat verder en wanneer zij hebben afgerekend en weggaan geeft die man mij (met toestemming) een dikke pakkerd op mijn wang en zegt dat het voor mij allemaal goed gaat komen omdat ik een fijn mens ben. Dit zijn van die kleine dingen .... Ondertussen komt de door mij bestelde paella con 4 mariscos en het is wel de meest vreemde paella die ik ooit gegeten heb want het was nl. een vissoep. OK je moet dan even een mindset doen maar het smaakte verrukkelijk. De wijn ging per halve liter en ook die was bijzonder goed. Ik neem het er van vandaag en besluit tot het eten van een desert iets wat ik eigenlijk nooit doe. Ondertussen zijn er nog wat andere gasten binnen gekomen en er zit een stel bij die werkelijk de hele maaltijd geen woord met elkaar gewisseld hebben. Ik vroeg mezelf af wat nu vervelender is; alleen uit eten en een gesprek met anderen voeren of stommetje tegen over elkaar te gaan zitten spelen want dan heb je elkaar toch niets meer te vertellen lijkt me. Dan is alleen eten ineens niet zo erg meer.

Donderdag 22 december, vandaag ga ik een wijntour maken en dat kan hier gewoon op de fiets. En dat is toch geweldig om te doen!! Vanuit Mendoza pak je gewoon de reguliere bus en 45 minuten later sta je in Maipu, die reguliere bussen dat werkt echt geweldig, je hoeft nooit lang te wachten en het kost je 1,80 pesos en dat is toch zo´n 25 eurocent. Vervolgens huur je een mountainebike voor 35 pesos (5 euro) en krijg je naast een routekaart een fles water mee en wat kortingsbonnen. Over een lengte van ca. 12 km heb je de keuze uit ca. 14 wijngaarden en olijfgaarden. De wijn- en olijfgaarden liggen verspreid links en rechts van een hoofdweg en ook hier zijn de wegen weelderig begroeid met platanen. Mijn eerste stop is bij een museum genaamd La Rural en na wat rondgelopen te hebben heb ik om 11.00 al mijn eerste glas wijn te pakken. De tweede stop is bij La Oliva en dit is een vrij kleine olijfgaarde en voor 20 pesos (3 euro en een beetje) krijg je hier een beknopte rondleiding en kun je diverse oliën, tapanades, marmelades, chocolade en likeurtjes proeven. Na deze stop ben ik maar gaan lunchen want anders gaat het niet goed komen vandaag. De lunch is qua prijs ook echt een lachertje voor 12 euro krijg ik olijven, olijfolie, brood en een overheelijke steak met een flinke glas Malbec en koffie. De volgende stop is bij een van de oudste wijngaarden in deze regio en dat is Di Tommaso, na 3 euro betaald te hebben krijg je wederom een rondleiding en mag je 3 overheerlijke wijnen proeven. Het loopt al tegen het einde van de middag en mijn laatste stop besluit ik te maken bij de grootste wijnmaker in Maipu maar ook van Argentinië en dat is Trapiche. Ze hebben meerdere bedrijven waar ze wijn maken en deze maakt de meest exclusieve. Het is een prachtig gerestaureerd pand waar moderne architectuur in is verwerkt en opgesierd met de nodige kunst. Ook hier een rondleiding, en geen enkele rondleiding is hetzelfde en dat maakt het leuk. Hier betaal je iets meer voor de rondleiding en het proeven maar dat komt ook omdat het om exclusieve wijnen gaat maar 5 euro is nog steeds een leuk bedrag. Hier krijg ik 4 overheerlijke wijnen te proeven waarvan de Cabernet Sauvignon die 18 maanden in een eikenhoutenvat heeft gerijpt echt als een engeltje over de tong gaat. Het loopt ondertussen al tegen zessen dus tijd om de fiets in te leveren en de bus weer terug te pakken. Ik vind dit tot nu toe de leukste manier van het maken van een wijntour die ik ooit beleefd heb. In het hostel krijg ik 's-avonds een uurtje gratis Spaanse les (beter laat dan nooit) en kook mijn eigen prakkie. Het was vandaag echt een bijzonder leuke dag. Morgen weer een dagje niets doen en ga ik weer naar het waterpark om aan mijn teint te werken.

De foto's blijven een nagel aan mijn doodskist want ze staan er nog steeds niet op. De foto´s die jullie nu zien zijn allemaal gemaakt met mijn i-phone en die mail ik vervolgens naar mezelf door en sla ze dan ergens op een computer tijdelijk op en kan ze op die manier uploaden, een omslachtig proces maar dan hebben jullie tenminste toch nog iets.

Tot (hik) de volgende blog.