As gooit roet in het eten.

Na 2 vermoeiende reisdagen in Bariloche aangekomen. De reis verliep over route N40 en dit is voor een groot gedeelte een ongeasfalteerde weg. De eerste 12 uur van de reis waren geen pretje. De dienst werd gereden door een 'reguliere' bus dus geen luxe bus maar een doodgewone touringcar. Jammer dat er geen airco in zat en geen ramen die open konden. Alleen twee ventilatieluiken in het dak die iets open konden en dat met een temperatuur van ruim 25 graden buiten. Het was in de bus dan ook niet te harden van de hitte. De eerste 9 uur van de res is was de weg ongeasfalteerd en trilden de vullingen bijna uit mijn kiezen een reis om niet te vergeten dus. Gelukkig was de afstand zodanig groot dat de bus een tussenstop maakt in het dorpje Perito Moreno / Los Antiguos. Hier verblijven we in hotel Belgrano. Echt iedereen is blij dat die de bus uit mag en we kijken allemaal uit naar morgen. De volgende dag verschijnen er de nodige mensen zeer luchtig gekleed bij het ontbijt, ik kies ervoor om dezelfde kleding maar aan te houden want anders heb ik twee stinkende sets met kleding. Vandaag hebben we gelukkig een andere bus die wel een ventilator heeft (geen airco) en ook een toilet, dat had de vorige bus ook niet. De eerste paar uur gaan weer over ongeplaveide weg en verder over asfalt. Het uitzicht begint langzaam aan de veranderen van de verlaten uitgestrekte pampa's naar iets meer heuvelachtig gebied. De laatste 150-200 km rijden we door een prachtig gebied van bergen en bomen. Tegen acht uur 's-avonds komen we in Bariloche aan. De langstdurende rit deze vakantie heb ik nu achter de rug. Nog maar een keer 19 uur en 2 keer 10 uur en dan ben ik weer bij het beginpunt. Schiet best op :)

Bariloche wordt het Oostenrijk van Argentinie genoemd. Naast dat het een skioord is houdt voor mij ook iedere vergelijking op. Ja er staan een paar huizen die een typische Oostenrijkse bouwstijl hebben maar over het algemeen valt het best wel mee. Ik vertoef toch liever in een Oostenrijks dorp komt op mij net iets vriendelijker over. Het landschap vind ik wel mooier en gevarieerder. Maar ik ben hier niet om te skien dat doe ik wel weer in maart. Mijn doel hier is om de 7 meren route te maken en paard rijden. De 7 merenroute kun je per fiets afleggen (110 km, ben niet gek!), auto huren of georganiseerd. Omdat ik geen zin heb om alleen een auto te huren denk ik dat georganiseerd een goede optie is. In het hostel wordt me alleen ernstig afgeraden om de 7 meren route te doen. Een maand of 3 geleden (of langer, weet ik niet exact) is er een vulkaanuitbarsting geweest in Chili met de nodige asvorming tot gevolg. Het gebied rondom Bariloche heeft daar behoorlijk om te lijden met name het gebied van de 7 meren. Het as ligt soms wel 50 cm hoog. Je kunt natuurlijk de meren wel bekijken maar de natuur eromheen ziet er gewoon niet uit en zal het een teleurstellende dag worden. Ben blij dat ze bij het hostel hier eerlijk over zijn, ze kunnen mij die tour gewoon verkopen en daar hun provisie van opstrijken. Tja, wat nu? Alternatief is een fietstocht van 25 km over een schiereiland iets ten zuiden van Bariloche. Ik weet het nog niet, eerst maar eens paardrijden.

Zaterdag 17 december, ik ben nu 3 weken onderweg. Vandaag staat paardrijden op het programma, niet zoals een amazone zoals ik 23 jaar geleden in Scheveningen heb gedaan (mijn God, ik word oud) maar als een echte Graucho. We worden naar een Estancia gebracht en daar op een paard gezet. De paarden zien er goed verzorgd uit, dat vind ik wel een geruststelling want ik heb wel eens anders gezien. De rit duurt ongeveer 2,5 uur en gaat door een prachtig mooi gebied rondom lago Gutierrez. We lopen een gedeeltelijk tegen de berg op over smalle stoffige paden, door beken, door droge rivierbeddingen en een stukje door het meer. Het is een leuke rit en mijn billen vinden 2,5 uur genoeg. Ik ben echt gitzwart van het stof en ben blij dat ik geen schone broek had aangetrokken vanmorgen. Aansluitend is er een lunch en die is natuurlijk op zijn Argentijns met een asado (bbq) dus weer veel vlees. En dan te bedenken dat ik vanavond in het hostel weer een asado heb, wordt vandaag een overdadige vleesdag. Tegen het einde van de middag zijn we terug in Bariloche. 

Bariloche staat in Argentinie ook bekend om zijn ijs en chocolade, dit is naar hun zeggen beter dan waar dan ook. Tijd om de proef op de som te nemen. Het ijs vind ik tot nu toe in Argentinie best lekker dus ik vraag me af of het nog beter kan. Bij Rapa Nui (aangeraden door iemand uit het hostel) koop ik ijs en chocolade. Het ijs smaakt goed maar niet beter dan ... De chocolade (had een klein blokje gekocht want anders groei ik dicht hier) vind ik tegenvallen. Aan alle chocolade die ik hier tot u toe geproefd heb zit een apart smaakje die mijn smaakpapillen niet in verroering dan brengen. De rest van de middag een beetje gewandeld en winkels bekeken, je kunt hier de nodige wintersportkleding kopen tegen een redelijke prijs. Ik koop niets want ik zou niet weten hoe ik dat allemaal moet meenemen naar huis, sjouw me nu al de blubber aan mijn rugzak die iedere dag zwaarder ljkt te worden. De asado 's-avonds in het hostel is gezellig. Als eerste krijgen we een saucijs en een saucijs van bloedworst. Dat laatste staat me niet echt aan maar je kan er toch pas echt over oordelen als je het geproefd hebt. Ik waag me dus voor het eerst in mijn leven aan een stukje bloedworst. De smaak is niet onaangenaam, als je de worst stuk snijdt lijkt het wel een drap van bruine bonen. Het idee van bloedworst blijft me tegenstaan en ik zal het niet nog een keer eten denk ik, ondanks dat het niet vies is. Na de worst krijg ik me toch een lap steak op mijn borg gelegd, ik denk dat die ruim 1 pond weegt. Als vleesliefhebber kan je hier echt je hart ophalen.

Zondag 18 december, het is best koud vandaag met een stevige wind. Ik kijk er niet echt naar uit om te gaan fietsen door de bergen. Een alternatief is om eindelijk eens te proberen om de foto's op deze site te krijgen. Dit lukt nog steeds niet ondanks dat ik mijn privacy instellingen heb gewijzigd. Wanneer ik flickr nog eens goed doorlees dan begrijp ik dat ik eerst 5 foto's publiekelijk moet uploaden, had ik niet gedaan. Misschien toch eerst maar eens lezen voordat ik iets doe :) Omdat ik in dit hostel de beschikking heb over een laptop met snelle internetverbinding en het mogelijk is om het download programma van flickr te downloaden besluit ik om deze schone taak vandaag maar eens op te nemen. Kan in de middag altijd nog een naar een bergtop lopen als ik me daar geroepen toe voel. Het hele upload proces neemt nogal wat tijd in beslag ben er toch al gauw 5 uur mee bezig geweest met het grootste deel natuurlijk wachten tot al die foto's erin zitten. In de tussentijd mooi even de reislog bijwerken voor het thuisfront. Het bestand is al veel te groot voor de toegestane 211 mb per maand die beschikbaar wordt gesteld. De leukste foto's bewaar ik en de rest gooi ik eruit. Heb niet heel veel ruimte meer over dus er zullen niet heel veel foto's mee bijkomen denk ik.

Morgen vertrek ik richting Mendoza, een busrit van 19 uur richting het noorden. De temperatuur neemt die richting op behoorlijk op, voorpelling voor Mendoza is een graad of 36. Ach het is behelpen :)

Ik hoop dat het hele upload proces gelukt is met de tag naar reislogger en dat jullie eindelijk wat foto's kunnen gaan bekijken.

Groetjes, Monique