De generale

Vannacht in mijn thermo, legging, sokken en met muts op geslapen. Heerlijk warm gehad. Voordeel is dat ik direct met warme kleding in mijn gewone kleding kan stappen en dat is met een temperatuur van -10 buiten best lekker. Buiten -10 houdt in dat het op de kamer misschien een graad of drie warmer is, nog steeds koud dus. De wekker gaat om 5 uur, ik was toch op vakantie? Rugzak weer klaar maken voor de dragers want die gaan weer terug naar Shree Karka. Mijn kamergenoot Riet gaat niet mee naar Tilichomeer, zij heeft de laatste dagen last van de hoogte. De preventie van Diamox heeft bij haar geen effect, zij houdt heel veel vocht vast, haar ogen zijn opgezwollen en ze voelt zich niet oké. Wijs besluit om niet mee te gaan. Bij het ontbijt blijken er nog 3 niet mee te gaan, Helma heeft veel last va haar rug en die geeft de voorkeur aan de Thorung La Pass, Marianne is vannacht ziek geweest en haar man Jan gaat niet zonder Marianne op pad omdat hij heel slecht kan zien. Totaal 5 afvallers dus en blijven we met elf over die vandaag naar het Tilichomeer gaan lopen. Het is absoluut een generale repetitie. Het meer ligt op een hoogte van 4975 maar het theehuis/uitzichtspunt op 5020 meter. Stijging vandaag is dus 870 meter!! Pittig dagje dus. We vertrekken om 6.15 uur en het begint direct al met een behoorlijke klim, best lastig met nog koude spieren. Om half acht is de eerste korte stop, tijd om iets extra's te eten en water te drinken. We stijgen verder, ik vind het best zwaar maar loop nog steeds met de kopgroep mee, het is stap voor stap en diep blijven ademen. Onderweg zijn er weer vele indrukken, rechts van ons gaan de kliffen omhoog en zien we naast blue sheep ook een gems over de rotsen springen en links van ons aan de andere zijde van de rivier horen we een hoop gerommel en komt er een lawine naar beneden zetten. De sneeuwwand waar we al dagen tegen aan zitten te kijken komt steeds dichterbij en is bijna tastbaar. Tot aan de tweede pauze vind ik het zwaar en eet een snickers, nog nooit zo vroeg in de ochtend zoetigheid gegeten. Maar het helpt, het laatste deel gaat beter en heeft een flinke klim omhoog en plots staan we in de sneeuw. Het laatste half uur lopen we door de sneeuw en ineens is daar het Tilicho meer. I MADE IT !!!! 5020 meter, zo hoog ben ik nog nooit in mijn leven geweest, ik voel met trots en in 3 uur gelopen. Wij, de kopgroep, zijn als eerste boven en feliciteren elkaar met het behaalde resultaat en schieten de nodige plaatsjes. Na ca 15-20 minuten komen de volgende boven en iedereen wordt even hartelijke gefeliciteerd. Het is barkoud en er staat een snoeiharde wind, volgens mij ontdooien mijn vingers niet meer. In de theehut krijgen we heerlijk warme thee en na ca 1uur boven te zijn gebleven is het tijd voor de terugtocht. De kopgroep vertrekt als eerste en we beginnen aan een afdaling van 870 meter, een behoorlijke aanslag op de kniepezen en die voel ik dan ook. De dijbenen gaan goed, geen last van. Na 1,5 afdalen zijn we weer terug op het startpunt Tilicho basecamp, hier hebben we een welverdiende lunch. Na de lunch moeten we nog door naar Shree Karka, dit hakt er best in. Het is dezelfde route als 2 dagen geleden met stijgen en dalen. We zijn sneller dan op de heenreis, 2,5 uur later zijn we op plaats van bestemming, moe en voldaan. We hebben onderweg veel gelachen, ik vraag me af of mijn vakantie zo leuk had geweest zonder de Katwijkse boys, leuke kerels en we kunnen het goed vinden, het gevoel is wederzijds. Mickey en Godfried is ook een heel leuk stel met veel gevoel van humor. Worden nog leuke dagen. 

De avond verliep niet zo goed voor mijn kamergenoot Riet, zij blijkt symptomen van hoogte ziekte te hebben en we maken ons daar zorgen over. Al enkele dagen heeft zij oedeem onder de ogen en voelt ze zich niet helemaal goed, ondanks de profylaxe van Diamox. Vanavond is daar braken en koude rilling bijgekomen en zelfs bloed braken wat wijst op longoedeem, dit moet serieus genomen worden en Riet moet zo snel als mogelijk afdalen, echter is het nu donker dus kan dat pas morgen. Onze reisleider Taco heeft al contact gehad met Kathmandu die dan weer contact leggen met Nederland in het geval er toch een helikopter evacuatie dient plaats te vinden (toestemming verzekering). Riet krijgt wat medicatie om de bloeding tegen te gaan en extra Diamox. Bij controle van de medicatie van Riet blijkt zij geen Diamox geslikt te hebben zoals zij dacht maar ..... Riet heeft heel veel pech deze vakantie. Zij was al 2 weken in Nepal en toen is bij een lodge haar bagage zoek geraakt, het enige wat zij nog had was de inhoud van haar dagrugzak en wat zij aan had, zo is dus ook alle medicatie die ze vanuit Nederland had meegenomen verdwenen. Riet heeft alles nieuw moeten kopen zo ook de medicatie en ze heeft dus verkeerde spullen meegekregen. Het is dan nog niet met zekerheid te zeggen of zij vatbaar had geweest voor hoogte ziekte maar het slikken van Diamox had in ieder geval de kans op verkleind. Mijn taak om vannacht op Riet te letten en in te grijpen indien nodig.
Nog 3 nachtjes slapen en dan is de Grand Finale. Heb er zin in.

In de lodge is het weer koud, even lekker bij de kachel staan. 

Wandeltijd 7 uur, stijging 870 meter en ook weer 870 meter gedaald.