Avola en de bullebak

14 juni.
Op naar de volgende bestemming en dat is Avola en de keuze is camping Sabbiadoro.  De beschrijving zegt: een juweel van een camping, gelegen in een tropische, botanische tuin aan een prachtige golf met zandstrand. De toegangsweg kan voor caravans en Campers moeilijk zijn ivm een smalle weg. En de hele omschrijving klopt als een bus dus ook de smalle toegang! Billen knijpend, links en rechts soms niet meer ruimte dan 40 cm. De toegangsweg is ca. 500 meter en nu maar hopen dat je niemand tegenkomt want wij kunnen geen kant op hier. Gelukkig gaat het goed en komen we op de camping aan, de draai naar de ingang was ook niet riant en vanuit de auto was het het raampje opendraaien want de deur kon ook niet meer open. We moesten eerst maar parkeren en er werd, enigszins dwingend, een richting uitgewezen die wij interpreteerden als rechtsaf. Floor rijdt door en draait naar rechts toen er hard STOP gebruld werd. Oké, met de linkerachterzijde van de caravan stonden we nog een kleine 5 cm van de muur af en waren de bocht nog niet om. Door aan de ene zijde te kijken of we onderlangs de openstaande slagboom konden had Floor geen erg in de nauwte of de caravan die uitzwaai wel kon maken. De hogere stuurmanskunst moest er nu weer aan te pas komen om de caravan achteruit te rijden zodanig dat er ruimte genoeg zou zijn om de bocht te kunnen maken, een paar keer heen en weer steken en met commando's van alle kanten lukt het en staan we op de camping. Ik zie het echt al als een feestje om de camping weer te verlaten, niet dus. Maar we staan en het is een mooie goed verzorgde camping. 
In de middag gaan we boodschappen doen en op de weg terug op de toerit naar de camping komt er nu een camper als tegenligger, tja! Er is enige ruimte om achteruit te gaan dus Floor rijdt achteruit maar we stonden in een bocht en horen krgggg, nonderju we zitten tegen de muur aan. Links en rechts wordt het laantje nl afgebakend met een halfhoge muur van grove stenen. Uiteindelijk blijkt de camper meer ruimte te hebben om iets achteruit te gaan waardoor wij voorlangs een inrit op kunnen rijden en de camper achterlangs kan passeren. Het rechter achterspatbord en een stukje van de carrosserie is lelijk beschadigd, balen! Ik zie de uittocht van deze camping met nog meer plezier tegemoet. Floor heeft zoiets van, ach dat knap ik wel weer op, het is zonde maar op te lossen. 
Op deze camping zien we ook een bijzondere manier van management en klanten binding. Je scheld je gasten verrot of je gaat met ze op de vuist. De eigenaar (althans dat denken wij) is een heetgebakerd typje. Er lopen 2 honden los op de camping en de gasten worden hier op een niet al te vriendelijke manier op aangesproken. Een van de gasten is het met de intonatie duidelijk niet eens en zegt er iets van waarna de 'bullebak' op een agressieve manier op haar toeloopt hen nog harder begint te schreeuwen. Je snapt wel dat deze mensen hun biezen pakken en vertrekken. De andere dame loopt een uur later nog met de riem in haar hand de hond achterna en te roepen "Leo, Leo" en die hond gaat er steevast vandoor, hilarisch om te zien. 
Een dag later rijdt er een auto de camping op en die stopt op een kampeerplek. De campingeigenaar racet op zij scooter er naar toe (afstand afgelegd nog geen 50 meter) en begint te tieren tegen de bestuurder, slaat vervolgens de antenne van de dak van de auto, schopt tegen de deur en sla de bestuurder. Vreemde manier van welkom heten. Vervolgens ontstaat er, ik noem het maar een Siciliaans tafereel. De ouders van de bestuurder (mensen op leeftijd) stappen uit en de vader wordt in de struiken geduwd en de moeder roept steeds "Basta". Omstanders gaan zich er mee bemoeien om de vechtersbazen uit elkaar te houden. Aanleiding van dit alles? Geen idee. Later horen we van andere Nederlanders dat hij ook een Nederlander verbaal heeft bedreigd en dat hij zijn kenteken zou doorgeven zodat hij nergens op Sicilië meer terecht kan. Het is een baasje van zijn wil is wet!