Kilometervreter

Vandaag heb ik bedacht om toeristisch te gaan doen. Voornemen om de plek het verst weg eerst maar te pakken en dat is Arezzo. De routeplanner ingesteld en de tolwegen vermijden, wil natuurlijk wel van het landschap kunnen genieten. Tijdsduur 2:45 en 157 km, wordt een lang dagje. 

Na ca. een uur sturen zie ik dat ik het plaatsje Monteriggioni ga passeren, mij staat bij dat daar wat oude gebouwen staan dus ben er maar direct op afgegaan, kom er toch langs. Monteriggioni is een ommuurd dorp en ligt op 274 meter hoogte, het dorp is al van verre te zien want op de vestingmuren staan elf bewaard gebleven torens. Volgens het ANWB boekje de moeite waard om naar omhoog te rijden, zo gezegd zo gedaan. De temperatuur heeft ondertussen de aangename waarde van 32 graden bereikt en dan is het pas 10.30 uur, dat beloofd wat vandaag. Nu vind ik de omschrijving 'ommuurd dorp' een beetje aan de ruime kant, het is meer een groot plein met 2 straatjes, al met al wel leuk om gezien te hebben. Ik koop hier alvast een broodje met vers gesneden ham voor later op de middag. 
Ik keer Monteriggioni de rug toe en vervolg mijn weg. Kan direct iets vertellen over de rijstijl van onze Italiaanse medemens, nu had ik al een keer de ervaring opgedaan in een ritje naar Milaan toen de dame achter het stuur de afslag mistte en vrolijk in de achteruit ging op de snelweg. Maar de Italianen gebruiken geen knipperlicht, halen je in en snijden je af want ze moeten de afslag halen of er zit er een op hun staart en gaan ze dus direct naar rechts, of daar nu nog iemand rijdt of niet! Nu ben ik, volgens mijn vrienden, best een dametje ongeduld in de auto, nou de Italianen zijn nog erger. Alleen schijnt het hier dan ineens 'temperament' te heten. Nou ik ben dus voortaan een temperamentvolle dame in de auto :) 
Oké dat was even een uitstapje naar de rijstijl. Ik vervolg mijn weg en die voert mij langs Siena, tja die pak ik dan ook maar direct mee, scheelt van de week weer een hoop kilometers rijden. In Siena parkeer ik de auto in een parkeergarage bij Piazza del Campo. Ik heb de bijzondere gave niet te kijken waar ik heen moet lopen en loop gewoon een richting uit, je snapt het al, altijd de verkeerde kant uit, niet iedereen leert van zijn fouten. Dus ik moest weer terug en dit keer ging de weg omhoog. Is dit niet zo vreemd in Siena gezien het feit dat het dorp op zeven heuvels is gebouwd. Hier een keer een 7-heuvelenloop doen, je bent al dood na de eerste volgens mij.
Piazza del Campo is een groot schelpvormig plein omring met restaurants. Op het plein staat een fontein en Palazzo Pubblico met Torre del Mangia, deze laatste is voor de liefhebber tegen betaling te beklimmen. Via ' Via di Città' rond gelopen, deze straat ligt achter de Piazzo en volgt de vorm van het plein. Vervolgens beland op Piazza San Giovanni, hier zijn in willekeurige volgorde te zien; Duomo di Santa Maria Assunta, Cripta del Duomo en Bittistero San Giovanni. Op de trappen bij de Bittistero mijn broodje, althans de helft en de ham, genuttigd. Nog even door wat straatjes geslenterd met hier en daar een doorkijk en mezelf getrakteerd op een ijsje, mezelf beloofd dat ik 1 per week een ijsje mag dus mijn taks voor deze week is bereikt. Ik laat Siena voor wat het is en rijd door naar Arezzo. Het is nog een uurtje rijden dus mooi de gelegenheid om wat af te koelen in de auto. Airco aan, schuifdak open (ja, toch wordt het koel), muziek uit de i-pod, ik vermaak me wel. Tijdens het rijden bedenk ik me dat een ritje naar Arnhem straks een piece of cake is, dat is maar 100 km, pff wie doet me wat!
Arezzo heeft een oud autovrij (niets van gemerkt) stadsdeel. Om dit bereiken loop je wederom omhoog, ook nu liep ik natuurlijk eerst de verkeerde kan uit, het is een gave. Hier voornamelijk wat kerken en leuke doorkijkjes, na 2 uurtjes had ik het wel gezien. 
Tijd om aan de terugreis te beginnen, heen had ik een leuk plekje gezien waar ik wel wil eten vanavond, een agricultuur restaurant met voor de deur 2 grote wijnvaten, tja die kan ik natuurlijk niet links laten liggen. Vanaf het restaurant is het nog ca. 40 km naar het hotel.
Bij het restaurant aangekomen is het nog te vroeg om te eten, geen punt, doe mij maar wijn en ik schrijf alvast dit verhaal. In de verte hoor ik gerommel van onweer, heb onderweg ook een klein buitje gehad. Heerlijk gegeten, eerst klein beetje pasta met tomatensaus en knoflook en daarna stuk kalfsvlees met salade. En dat alles onder het genot van een heerlijke rode wijn. Ik zit alleen aan tafel en het is stil, tegenover mij zit een echtpaar en ook daar is het stil, heel stil. Wie heeft het nu beter vraag ik mij af?  
Nu het toetje , een glas Limoncello. Morgenochtend maar eens heel vroeg opstaan om een stukje te rennen, ben benieuwd met deze temperaturen, ben nl een koud weer loper. 
Mis thuis wel een beetje :(, stom hè? Had daar met Argentinië geen last van.

Arrivederci amici.