Een oase in de woestijn

Vrijdag 1 november

De laatste week van onze reis is aangebroken, een week om het iets rustiger aan te doen en wat zon uurtjes te pakken. 

Na redelijk goed geslapen te hebben in de nachtbus komen we na 13 uur hobbelen aan in Ica, vanuit hier is het 2,5 km naar het hotel. Inchecken is helaas nog niet mogelijk, om 12 uur was het antwoord. Oké een uurtje wachten. Maar 12.00 uur werd pas 14.00, daar gaan we niet meer op wachten. We hebben ons bij het zwembadje omgekleed, hebben de spullen in de opslag gedaan en zijn naar Huacachina gelopen. 

Links en rechts van ons zien we alleen maar zand en wat bebouwing, de weg loopt iets omhoog en eenmaal boven zie je enorme zandduinen met daartussen een kleine (toeristische) oase. Een meertje met eromheen palmbomen, hotels en restaurantjes. Het is enorm druk, busladingen met Peruanen komen aan en er zijn al de nodige toeristen. 

De temperatuur is hier aanzienlijk hoger, het loopt naar de 30 graden, is best even wennen. We lopen door het kleine Huacachina en daarbij rondom  het meer. We lunchen bij hostel Bananas, een hele gezellige rustige plek met prima eten. Na de lunch even terug naar het hotel om de spullen in de kamer te zetten en ons te oriënteren op onze volgende stop aan de kust. De keuze valt op Paracas waar we dan nog een excursie kunnen doen naar Islas Ballesstas. Echter er is geen betaalbare plek vrij en kunnen daar pas 4 november terecht. Dus we moeten een nachtje langer dan gepland in Huacachina blijven. Het hotel waar we zitten heeft geen plek zo als vele andere accommodaties. Uiteindelijk vinden we er een en die leggen we vast voor een nachtje. 

Weer terug naar de oase en daar lopen we de steile zandduin op om van de zonsondergang te genieten en het uitzicht over de oase en de zandbuggy’s die door de duinen racen, iets wat me morgen gaan doen. Bananas hebben we omgedoopt tot onze vaste eetplek, jammer dat hier geen accommodatie beschikbaar is.

Zaterdag 2 november.

Uitgecheckt en onze spullen overgebracht naar de volgende slaapplek. Dit was even slikken toen we hier aankwamen, het ziet er veel verwaarloosder uit dan de foto’s doen weergeven op booking.com. Floor vraagt zich echt af of we wel op de juiste locatie zitten, 😏uh ja, dit is het. De eigenaar spreekt geen woord Engels maar met het beetje Spaans dat wij spreken begrijpen we dat onze kamer nog niet klaar is. Wij zien echter ook geen enkele beweging die ons de indruk geeft dat daar aan wordt gewerkt. Gelaten blijven we zitten lezen in de hoop dat er wat gaat gebeuren maar helaas. We laten onze spullen staan en gaan weg, we zien het vanavond wel, het is maar voor 1 nachtje. 

Verder de dag niet zoveel bijzonders gedaan, rondje lopen en wat drinken. 

Om 16.00 uur moesten we ons melden bij een lokale reisagent want we gaan een buggytour doen en zand boarden. De buggytour is grappig, het lijkt Dakar wel, maar dan minder hard. Een leuke ervaring. De buggy stopt boven een zandduin en komen de boards tevoorschijn. Nu is het de bedoeling dat je op je buik op het board gaat liggen en jezelf het duin laat afglijden. Leuk hoor! Wel twee blauwe onderarmen dat wel. We lopen nog een keer naar boven en gaan nog een keer☺️Grappig hoor, dat zand boarden. 

En zo zit de dag erop, weer naar Bananas en daarna naar ons onderkomen, we zijn benieuwd! 

Het valt allemaal mee, een grote ruimte, 2 grote bedden, douche en toilet, meer hebben we niet nodig. De douche komt net genoeg water uit en de kussens van het bed zijn snoeihard🤨en de plaatselijke disco/nachtclub maakt heel veel herrie, alsof ze in de slaapkamer staan. Gelukkig brengen de oordoppen wat meer rust in de oortjes. 

Een matig nachtje maar ja dat hoort er ook bij. 

Zondag 3 november

🎊🎉Anouk jarig, dus een telefoontje naar huis. 

Vandaag een kort busritje, een uur naar Paracas. Paracas is een klein toeristisch havenstadje. Vanuit hier vertrekken boten naar Islas Ballestas ook wel het Galapagos voor de armen genoemd. Verder kun je nog een busrit maken naar Paracas National Reserve. Wij kiezen voor alleen de boottocht van 2 uurtjes en dat doen we morgenochtend. Vandaag lekker rustig aan. De temperatuur is lekker maar ook hier is het nog heel druk, morgen zal de rust wedergekeerd zijn omdat het lange weekend vrij van de Peruanen ten einde is. 

Maandag 4 november

Wat is het lekker rustig in het stadje. We starten om 08.00 uur met de boottocht althans dat was de bedoeling. Maar de organisatie in Peru is niet altijd even efficiënt. Mensen die te laat komen, kaartjescontrole die over 6 schijven gaat en dan moet de boot vol, er mag geen plekje leeg blijven. Er zijn nog 3 plekken vrij in de boot en er staan alleen maar stelletjes te wachten en ja dan blijft er een plekje over en dat kan niet 😤Nu ben ik niet het type met engelengeduld dus ik ben het zat en roep “Adelante” oftewel “laten we gaan”. Er wordt een wisseltruc uitgehaald en ineens is de boot vol en kunnen we 30 minuten later eindelijk vertrekken. 

Bij Islas Ballestas zien we enkele Humbold pinguïns, zeehonden, zeeleeuwen, pelikanen en vogels, heel veel vogels. Een deel van het eiland ziet werkelijk zwart van de vogels. De zeehonden liggen te luieren in de zon, de pinguïns gaan er net op uit om te vissen en de vogels vliegen af en aan. Er staat een pittig windje wat de nodige golven met zich meebrengt en de schipper heeft het er druk mee om de boot vd rotsen te houden en ook nog eens iedereen de kans te geven om foto’s te kunnen maken. 

Na de boottocht lopen we een heel stuk langs de kust en zijn verbaasd over de luxe woningen die hier staan. Het lijken wel vakantie woningen van de rijke Peruaan want in de meeste huizen zijn de meubels afgedekt. 

Na een heerlijke lunch van rijst met vis en een ceviche (je moet het geproefd hebben) is het voor 2 uurtjes beachtime en aansluitend borreltijd. Bij die borrel hebben we een plezant gesprek met twee oudere mensen uit Zwitserland. Wij vragen waar ze na Paracas heen gaan en of ze met een groepsreis mee zijn. Wat blijkt, deze twee zijn onderweg naar Costa Rica en daarna Mexico en ze reizen alleen met rugzak! Uh, hoe lang gaan jullie dan? Nou 2,5 maand is het antwoord. Ik stel de vraag hoe oud ze dan zijn en wat blijkt, zij is 74 en hij 81! Dat is toch fantastisch, nog lekker backpacken op die leeftijd, ik teken er voor! 

Verder was het een heerlijk relaxt dagje. 

Dinsdag 5 november,

Weer een heel rustig dagje. Half uurtje op het strand geweest en in de middag Chelsea - Ajax gekeken, wat een pot, zenuwslopend. 

Morgen onze laatste busrit, dan is het nog 4 uurtjes naar Lima waar we dan nog anderhalf dagje kunnen doorbrengen.