Kilometervreters

10 t/m 22 juni
Na de rustdag van gisteren vandaag fietsen achter in de auto en naar Ljubljana. De stad heeft een mooi oud centrum, door de stad gefietst en heerlijk geluncht. Op de terugweg zijn we nog gestopt in Bled gelegen aan het gelijknamige meer. Bled heeft een kleine boulevard maar de fietstocht om het meer is leuk. Het verbaasde ons dat er zoveel mensen in het meer aan het zwemmen waren zeker omdat onze ervaring van het verderop gelegen meer van Bohinj nog behoorlijk koud is. Het meer van Bled blijkt dus een natuurlijke warmtebron te hebben.

Na een goede nachtrust hebben we de volgende dag een wandeling gemaakt in het gebied gelegen tegenover de camping. Het was even zoeken naar de start. De wandeling ging door bos, langs weiden die vol stonden met bloemen en her en der een soort trekkershutten. De wandeling liep naar een waterval en zoals alle wandelingen die ik heb gemaakt naar watervallen viel ook deze tegen. Omdat we sneller terug waren dan gedacht hebben we er direct nog maar een wandeling aangeknoopt, kunnen we dit gebied direct volledig afvinken. De terugtocht van ging dit keer iets minder, we hebben waarschijnlijk het juiste pad gemist en er was nog maar een weg naar beneden en dat was via de skipiste, geen gemakkelijke opgave en dat voel je wel in de knieën maar humor was het wel. Voor het eten nog een uurtje tennisles van Floor.

Het is weer tijd om de boel op te breken en verder zuidwaarts te trekken. We verlaten Slovenië en rijden Kroatië in met als bestemming de Plitvice meren. De middag even aan de rivier gelegen en een stukje door het achterland gefietst. Vanaf de camping gaat er een bus naar de meren, prima service! 
De omschrijving van de Plitvice meren is als volgt: 'Plitvice dankt haar schoonheid en ongeëvenaarde aantrekkelijkheid aan de travertijn (een soort kalksteen) en de daardoor gevormde begroeiing. Door een natuurlijke vorming van travertijn en dammen zijn er 16 meren ontstaan, die samen een grandioos architectonisch natuurfenomeen vormen, omgeven door dichte bossen, waarin beren, wolven en vele andere zeldzame dier- en plantensoorten leven' Het laatste zinsdeel wat wildlife betreft niet gezien of een uitgedroogde pad of dooie muis mag ook hiertoe gerekend worden. 
Het is een prachtig gebied welke je geheel kunt rondwandelen, een route van 18 km en laten we die nou net gekozen hebben! Floor was hier in het verleden al eens geweest en hij vond het nog steeds even mooi en ik had het niet willen missen. 
Wat we ook niet willen missen zijn de hilarische taferelen die je op een camping tegenkomt. Onze buren van vandaag laten vanaf het einde van de middag de airco volop loeien, best een irritant geluid, om vervolgens de caravan in te stappen en dan alle ramen open te zetten, uhhh?

De volgende dag, dezelfde buren gaan weer weg. De buurman trekt 'witte' handschoenen aan om zijn caravanpootjes in te draaien en alles aan te koppelen, stel je toch eens voor dat je handen vies zouden worden zeg. En dan vrouwlief, die heeft de controle over de afstandsbediening van de mover. Trots dat ze deze verantwoordelijkheid zich heeft toegeëigend maar nerveus dat ze misschien iets fout doet. Hilarisch om te zien hoe zij bestuurd en hij alleen maar staat te wijzen totdat de koppeling ook precies tot de cm boven z'n trekhaak staat.
Maar de lol is nog niet voorbij, er komt een camper aan die wordt bestuurd door een vrouw, nu zie je dit niet veel dus op zich is dat al uitzonderlijk. De camper moet op een plek ingeparkeerd worden en manlief stapt uit om dit even te begeleiden. Als een soort kampcommandant staat hij daar aanwijzingen te geven. Als het even niet naar zijn gelieven gaat doet hij demonstratief zijn armen op de rug, laat zijn hoofd hangen en schud zijn hoofd heen en weer. Hilarisch om te zien en ook tenenkrommend hoe non verbaal dit manneke reageert, wat een arrogantie! Doe nog maar een drankje, de show must go on! 

We laten de Pitvlic meren achter ons en gaan nog zuidelijker naar Trogir, dit ligt zo'n 25 km van Split. Trogir ligt op een schiereiland, de camping ligt buiten Trogir. Je moet eerst wat smalle passages door en een heuvel over en dan kom je in Okrug Gornji bij camping Rozac. Een kleine camping maar ontzettend leuk gelegen op een uitstekend puntje van het eiland en daardoor aan drie zijden omringt door zee. We hebben hier een leuke plek met prettig uitzicht. 
We bezoeken natuurlijk het stadje Trogir, dit heeft een historisch centrum en staat op de Unesco werelderfgoedlijst. Verder vermaken we ons met een combinatie van dagdeel fietsen over het eiland en een dagdeel zonnen. Vanuit Trogir nemen we de boot naar Split, er naartoe fietsen is geen optie. Floor heeft dat twee dagen er voor gedaan en het was geen leuke fietstocht. Het ging over snelwegen en door een heel saai en grauw gedeelte van Split met hoogbouw en industrie en je moest ook nog eens om de stad heen fietsen om in het oude historische deel te komen. Hij bleef tijdens die fietstocht zo lang weg dat ik me enigszins ongerust begon te maken, leve de mobiele telefoon! In Split lopen we een paar uurtjes rond. We vinden een heel leuk tentje, Villa Spiza, om te lunchen. 

We zijn ondertussen vrijdag 19 juni en we hebben de boel weer ingepakt en zijn verder zuidelijk gereden. Bestemming is Orebic op het schiereiland Pelsjesac. Om in dit deel van Kroatië te komen kun je een veerpont pakken vanaf Ploce (kwamen we later pas achter maar geeft geen tijdwinst) of via de snelweg en dan moet je dus een heel kort stukje door Bosnië-Herzegovina. Twee keer de grens over voor een stuk van 60 km of zoiets. En natuurlijk kiezen we bij de grens de verkeerde rij, althans ik kies de verkeerde rij. De camping is gelegen aan zee op een heuvel met terrassen. We hebben zo rond gekeken en hoeven geen plekje aan het strand, wij kiezen ervoor om boven te staan met uitzicht op zee, het geluid van de golven en beschutting voor de zon. Het is even passen en meten om de caravan zodanig neer te zetten en de voortent er ook nog aan kan maar uiteindelijk staan we en hier blijven we ook wel de komende week. We hebben er al een kleine 2500 km opzitten. 
Het weer is zaterdag even spelbreker, het is fris en regenachtig. Het valt Floor op dat de avonden hier sowieso frisser zijn dan hij gewend was van Kroatië, misschien omdat het pas juni is? Gelukkig klaart het in de loop van de middag op en trekken we op de fiets op uit.

Zondag 21 juni, vaderdag. Een berichtje van Chantal en Anouk die paps een fijne vaderdag wensen. Nou het is er een geworden waar hij de dag erna nog van heeft kunnen genieten. Het plan was om de hoogste berg van eiland Pelsjesac te bewandelen. 931 omhoog, gemiddelde tijdsduur 3 uur. Nu starten wij vanaf de camping en komt daar nog een half uur bij. Een pittig wandelingetje over moeilijk begaanbaar terrein, wel enorm afwisselend en het is behoorlijk klimmen. Nu hebben we beide de Annapurna gelopen in Nepal en zijn we best wel wat gewend maar deze hakte er behoorlijk in. Eenmaal boven op top is het tijd voor foto's en gaan we weer naar beneden. Nu is 2 keer hetzelfde stuk lopen niet leuk en ik stel voor de andere route terug te nemen. Floor waarschuwt nog dat we dan wel een stuk verder buiten het dorp uitkomen, ach wat we lopen toch lekker. Nou dat viel even vies tegen. De hielspoor deed zich weer gelden en het lopen werd er niet aangenamer op zelfs goed pijnlijk, we waren nog niet eens halverwege de afdaling. Ook dit was een lastig begaanbaar pad met veel stenen, heel veel stenen. Floor ook niet pijnvrij met zijn voet, nou daar gingen de kreupeltjes. Na ruim 7 uur onderweg te zijn geweest komen we weer op de camping aan en zijn compleet gesloopt. Douchen, eten en slapen. En de dag erna? Spierpijn alsof ik een marathon had gelopen! Dus rustig aan vandaag. Eerst strandje gepakt en na de lunch een kort ritje op de fiets om te zien of we ergens wijn kunne proeven. Dit eiland staat vol met wijnvelden en olijfbomen. Het fietsen valt even tegen gezien het feit dat hier niets en dan ook niets vlak is. Maar uiteindelijk worden de beentjes weer wat soepeler. We scoren een liter wijn en liggen in de middag weer even op het strand. En de spierpijn is er nog steeds.