Eindelijk duiken

21 december 2017 - Khao Lak, Thailand

Mijn kanjer aan het duiken

Yeah! Het is zover, wij gaan duiken in Thailand. Floor wordt letterlijk en figuurlijk direct in het diepe gegooid met een live aboard. Maar eerst hoe zijn we hier gekomen. Nou dat was weer een mijl op zeven. 
Om 7.00 uur op, spullen pakken en met de bromtaxi naar Walking Street voor een ontbijtje. Verder lopen naar het vertrekpunt voor de speedboot naar Pakbara. Met een longtailboot worden we afgezet op het ponton vanwaar de speedboot vertrekt. Bij die speedboot moet je je een voorstelling maken van banken in het midden ca 15 rijen achter elkaar en 2 lange banken aan de zijkant. Er gaan ca 80-90 man mee. Achter de boot hangt 4 x 250 pk. In anderhalf uur gaat dat ding vol gas over het water naar het vaste land, voor ons was dit Pakbara. 
Er waren verschillende opties om van Koh Lipe naar Phuket te geraken, je kon de hele weg met een speedboot met als gevolg dat je dik 5 uur over het wateren aan stuiteren bent. Omdat wij niet naar Phuket willen maar naar Khao Lak, dit ligt ca 125 km boven Phuket, kiezen wij voor de land optie. Hierdoor hoeven we niet nog eens van Phuket noordwaarts te rijden. Bij het ticketpoint waar we het vervoer geboekt hebben lieten ze ons weten dat we vanaf Pakbara met een minivan verder zouden rijden met een stop in Trang, Krabi en Phang Nga. In Phang Nga zou de chauffeur ons afzetten bij het juiste busstation voor het laatste stuk naar Khao Lak. Je voelt het waarschijnlijk al aankomen, de praktijk bleek anders. De minivan klopt maar die dropte ons in Trang bij het busstation vanwaar wij met de reguliere busverbinding verder moesten. Nadat we in Pakbara al een half uur moesten wachten voordat we verder gingen kwam er in Trang nog een 45 minuten bovenop. Uiteindelijk vertrok de bus pas on 14.00 uur vanuit Trang en hadden we het grootste gedeelte van de reis nog voor de boeg. De busrit duurde ruim 4 uur en pas om 18.15 kwamen we aan in het busstation van Phang Nga waar het verdacht stil was. En ja hoor, de laatste bus naar Khao Lak was om half zes al vertrokken en de volgende zou de volgende dag pas gaan. Nou bij mij kwam direct het stoom uit m'n oren (trekje van m'n vader), dit hadden ze ons niet verteld en wij hadden ons hotel in Khao Lak al gereserveerd 😡
De enige optie was dus een taxi en een niet geplande uitgave, gelukkig hadden we Bathjes genoeg bij ons. 
Ons verblijf in Ayara Villa's was kort maar prima, lekker geslapen en de dag erna even lekker aan het zwembad en een beetje door het dorp wandelen in de middag. Pick up 
door de duikschool om 17.00 uur. Bij de duikschool begint het circus te draaien, het is er druk, er vertrekken 3 boten. Wij, eigenlijk Floor, wordt direct geconfronteerd met het feit dat hij alleen een open water brevet heeft en wat hem gaat beperken tijdens de live aboard omdat de meeste duiken dieper gaan dan zijn limiet van 18 meter. Nu wist ik niet echt meer hoe diep de duiken waren in Thailand maar ik weet wel dat er eerder alleen open water duikers zijn meegegaan. We besluiten toch maar om Floor een advanced cursus te laten volgen dan zijn we van de beperkingen af en kan hij alles meedoen en hebben we in de toekomst geen beperkingen meer. Floor voelt zich wel een beetje geconfronteerd met dit verhaal maar gaat er voor. Misschien had ik hem hier toch beter op kunnen voorbereiden 😔 Na betaald te hebben begint het passen van de duikuitrusting. Als we daar mee klaar zijn is het wachten tot vertrek. Het merendeel van de wachtende mensen zijn Chinezen. We zijn benieuwd naar de samenstelling van onze boot. Gelukkig is er een  Amerikaans stel aan boord want anders zaten we tussen de Chinezen (15) en Russen (5), geen van allen spreekt en/of verstaat Engels. De groep Chinezen zijn waarschijnlijk van een duikvereniging of zo en is een vrij jonge groep, vrolijke lui maar onderwater een beetje een losgeslagen boel. 
De eerste nacht is het niet lekker slapen aan boord, er staat nogal wat wind en de zee is wat onstuimig en de tocht naar de Similan eilanden duurt ca 4 uur. Rond half twee 's-nachts zijn we op plaats van bestemming, in de baai van eiland nummer 8 en is het eindelijk stil en rustig en kunnen we toch nog wat slapen. 
Om 6.30 is het wake-up call en anderhalf uur later liggen we in het water voor onze eerste duik. Voor Floor is het wennen aan de situatie, drijfvermogen zoeken en beheersen, bootduik, lichte stroming, onbekende apparatuur, onbekende omstandigheden (briefing gehad) en pas 8e duik. Ik zeg, ik ben trots op m'n ventje, ga er maar aan staan met zo'n duikfanatic naast je. En hij doet het onwijs goed!! 
Zo'n live aboard met 4 duiken per dag betekent ook vroeg opstaan. Wake-up call is om 06.00 uur en rond de klok van 7 uur lig je in het water voor duik 1.
Een dagschema ziet er als volgt uit:
06.00 uur wake up call
07.00 uur duik 1
08.15 uur ontbijt
10.30 uur duik 2
11.45 uur lunch
14.00 uur duik 3
15.15 uur snack
17.30 uur een zonsondergang duik of om 19.00 uur een nachtduik
19.00 of 20.00 uur diner, afhankelijk van de voorgaande duik. 

Tussen de duiken door is het luieren, slapen, zonnen, thee drinken, water drinken en sociale contacten en voor Floor en Kathy ook een beetje studie voor hun advanced cursus. 

Wat gebeurd er nog meer op zo'n duikboot. Nou soms strand er een uitgeputte vogel en wordt alles op alles gezet om deze te redden. De eerste was een jonge grote vogel (volgens mij een meeuw maar volgens Floor niet) die bijna verdronk in zee. Deze was volledig uitgeput. Ze hebben het laten drogen en suikerwater gegeven. Het beestje in de koele salon gezet in een doos en op een gegeven moment was de vogel gevlogen dus waarschijnlijk voldoende aangesterkt. 
De tweede was een soort musje, ook volledig uitgeput gestrand op onze boot. Ook dit beestje suikerwater gegeven welke het beestje gretig op dronk. Het beestje in de schaduw gezet, maar helaas is deze vogel overleden. 

Naast duikers is er natuurlijk ook bemanning aan boord, in totaal 7 of 8. 2 kokkinnen die heerlijke maaltijden bereiden in een piepklein keukentje voor alle mensen aan boord. Een jonge knul die het manusje van alles is. Hij houdt het dining dek opgeruimd en schoon en assisteert bij het binnenhalen van de duikers door in het water te springen en de vinnen uit te trekken, hij gooit de boei met lijn uit waar de duikers zich aan vast kunnen grijpen zodat ze niet door de stroming verder afdrijven. 
Er is een machinist, een kapitein en 2 of 3 dekknechten die de duikflessen vullen, helpen met het aantrekken van je uitrusting en vinnen, houden het duikdek opgeruimd en schoon. Alles is prima geregeld. 
Naar mate de duiken vorderen maakt Floor enorme progressie. Bij duik 8 gaat hij als een volleerd duiker door het water, wat een topper is het toch. 
Voor we het weten zit duikdag 3 er weer op en hebben we er al 12 duiken opzitten. 
Duikdag 1 was op de Similan eilanden, duikdag 2 op Koh Bon en duikdag 3 op Koh Tachai. Het was de bedoeling om door te gaan naar Richelieu Rock maar door de sterke wind was de zee te onstuimig om daar naar toe te gaan. Na 2 prachtige duiken op Koh Tachai moesten we helaas terug richting Similan, helaas maar het is niet anders.
Na bijna 15 jaar weer te duiken op deze duikstekken kan ik wel zeggen dat het er niet beter op is geworden. Het is vele malen drukker en het rif wordt met name door de Chinezen minder gerespecteerd dan je zou willen. Zij porren met hun handen in het rif om de vissen eruit te jagen, porren met aanwijsstokken en kijken niet uit. Ze razen door een duikstek heen en hebben geen aandacht voor andere duikers. Zonde, meer respect voor het onderwaterleven is van groot belang, zodat we ervan kunnen blijven genieten.
We hebben 15 mooie duiken gemaakt, zeer gevarieerd van rustige duiken tot onstuimig met veel wind aan de oppervlakte en golven die het lastig maakte om aan boord te komen. Driftduiken, een nachtduik, schemerduiken, wrakduik en een zeer gevarieerde onderwaterwereld. Helaas geen grote vissen gespot zoals haaien en manta's. 
We hebben genoten van het gemêleerde gezelschap, prima ervaren duikers allemaal. Leuk om te zien hoe culturen verschillen en men een gemeenschappelijke hobby kan hebben en dit op hun eigen manier beleefd. 
Na 4 dagen op zee waarvan 2 met behoorlijk veel wind en een hut van 6-8 m2 is het fijn om weer voetjes aan wal te kunnen zetten. We hebben jammer genoeg niet kunnen duiken op Richelieu Rock omdat de weersomstandigheden dit niet toelieten. 

1 Reactie

  1. Monique Balkema:
    22 december 2017
    Wat zal dat weer heerlijk voor je zijn om weer eens lekker te zweven onderwater 😍😍. En wat gaaf om te lezen dat die kanjer van je ook een natuurtalend is met duiken 💪💪. Misschien raakt hij wel verslaafd aan het duikvirus 😘😘